♥ บทที่ 90 ♥

แอชเชอร์ เบนเน็ตต์

เขายืนนิ่งตะลึงงัน ขณะที่ภาพตรงหน้าพร่าเลือนไปด้วยม่านน้ำตาที่ไหลอาบใบหน้าไม่หยุด ร่างกายของฉันสั่นสะท้านไปทั้งตัว

“ฉันเกลียดคุณ...” ถ้อยคำนั้นหลุดออกมาเป็นเสียงกระซิบ ทว่ามันกลับหนักอึ้งจนไม่อาจย้อนคืนได้

ฉันเดินผ่านเขาไปโดยไม่หันกลับมอง รีบวิ่งลงบันไดไป หัวใจในอกเต้นกระหน่ำรุ...