บทที่ 33 Chapter 33

Chapter 33

“งั้นเริ่มเลยแล้วกัน” นรินทร์วิภาตีที่ลำแขนของเขาเบาๆ หลายครั้งด้วยความขวยเขิน เมฆินทร์ไม่สนใจ เขาอุ้มร่างของเธอเดินขึ้นไปที่ชั้นบน โดยมีห้องนอนของเขาและเตียงแสนนุ่ม เป็นจุดหมายปลายทาง

ชั่วค่ำคืนที่ดื่มด่ำและแสนสุขผ่านไปอย่างรวดเร็ว นรินทร์วิภาหันมามองบ้านไม้สักทองหลังใหญ่ ที่เธออาศัยมา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ