Kabanata 143 Walang Sinuman ang Perpekto mula Ulo hanggang Paa

Naaalala ko pa yung sandaling halos mamatay na ako, parang nawala ang boses ko. Nakatitig lang ako sa kanya, tulala, bago ko nagawang magpasalamat ng mahina, "Salamat."

"Yun lang?" Tumaas ang boses niya, halatang hindi kontento.

"Ano pa ba gusto mo?"

Hirap na akong huminga sa bigat niya at sinubu...

Mag-log in at ipagpatuloy ang pagbabasa