FISILTILAR VE İPLİKLER

Rowan’ın Bakış Açısı

Ertesi sabah.

Koridorlarda duman gibi hareket ettim. Sessiz. Görünmez. Bu yerdeki herkes, ben geçerken bakmamayı öğrenmişti. Saygıdan değil—rahatsızlıktan. Bunu tercih ederdim.

İnsanlar izlendiklerini hissettiklerinde konuşmazlardı.

Ama yalnız olduklarını düşündüklerinde fıs...

Giriş yapın ve okumaya devam edin