BÖLÜM 158

AMARA

"Amara."

Yumuşak bir ses, alçak ve ikna edici, uykumun kenarlarından çekiştiriyordu. Sıcaklık beni bir koza gibi sarmıştı ve hafifçe homurdanarak daha derine gömüldüm.

"Amara."

İşte yine—bu sefer daha yakından, daha ısrarcı.

Amara?

Ugh.

Kimdi bu?

Ve daha da önemlisi… neden cevap ve...

Giriş yapın ve okumaya devam edin