Bölüm 110

Sophia

Parmakları kolumun üzerinde tembel desenler çiziyordu, bu da omurgamdan aşağıya tatlı ürpertiler gönderiyordu. Arabanın sessizliği bizi sarıyordu, sadece düzenli nefes alışlarımız bu sessizliği bozuyordu.

"Biz sadece bu muyuz?" diye fısıldadım, sesim neredeyse duyulmazdı. "Sadece rastgel...

Giriş yapın ve okumaya devam edin