133 - Sonunda nefes alabiliyorum.

“Günaydın, Bayan O’Neil.” Bir çalışan, beni fark eder etmez gülümseyerek selamladı. Parlak, beklenti dolu gözleri, şirketteki çalışmam boyunca hayal ettiğim hiçbir karşılamaya benzemiyordu.

İnsanların mesafeli durmasına, işin gerektirdiği nezaketin ötesine geçmemesine alışkınım. Ancak, bu bugün dörd...