BÖLÜM 40: VAHŞİ HAYVANLAR

Gözlerimi kırpıyorum. Bir. İki.

Konuştuğumda sesim kısık ve titrek çıkıyor. "Ne dedin sen?"

Peter öne eğilip ellerimi tutuyor. Onun tutmasına izin veriyorum ve ellerim onun avuçlarında sönük kalıyor.

"Umutsuzca, geri dönüşü olmayan bir şekilde aşığım–" Cümlesini bitiremiyor ve kahkahalarla gülmey...

Giriş yapın ve okumaya devam edin