BÖLÜM 88: İKİ GÜN

Haziran’ın sesi, etrafımı saran kalın, karanlık bulutları delen bir güneş ışığı gibi.

Derin bir nefes alıyorum, onu o tezgâhta gördüğümden beri ilk nefesimmiş gibi hissediyorum.

"Yaz!" Oturduğum tabureden düşüp dizlerimin üzerine onun yatağının yanına düşüyorum.

Kardeşim yavaşça başını bana çevir...

Giriş yapın ve okumaya devam edin