Bölüm 62

Nina

Ronan beni panayırda bıraktıktan sonra, eve gitme zamanının geldiğine karar verdim. Güneş çoktan batmıştı ve kaldırımlar karanlığa gömülmüştü, ama ellerimdeki kurt peluşu bana tuhaf bir şekilde rahatlık veriyordu.

Aniden, yürürken, ağaçlardan gelen kan donduran bir çığlıkla olduğum yerde dura...

Giriş yapın ve okumaya devam edin