174. Olduğu her şey

Edith'e gülümseyerek karşılık verdim, sanki söylediği her kelime karanlıkta bir mum yakmış gibiydi... sanki göğsümde yavaşça sıcak ve nazik bir şey filizlenmeye başlamıştı.

Ellerim hala kucağımda duruyordu, ama artık parmaklarım koruma arayışında birbirine kenetlenmiş değildi... sadece orada yatıy...

Giriş yapın ve okumaya devam edin