118

“Şimdi, Emma!” diye hırlıyor bana doğru ve bunun boşuna olduğunu anlıyorum; ben anlatana kadar gitmeme izin vermeyecek. Derin bir nefes alıyorum ve hatırlayabildiğim kadar detaylı bir şekilde anlatırken ona bakıyorum. O, tüm zaman boyunca sessizce oturuyor, çenesini sıkmış ve kaşlarını çatmış, bana ...

Giriş yapın ve okumaya devam edin