BÖLÜM 62

Dante Castelli.

"Hayır mı? O zaman söyle bana—neden o çaylağın önünde beni öyle öptün?"

Elini beline koydum ve hafifçe sıktım.

"Herkese beni sana ait olduğunu göstermek için bu kadar mı çaresizsin?"

Dudaklarını ısırdı, kendini tutmaya çalıştı, ama gözlerindeki sahiplenici parıltı hala dans ediyo...

Giriş yapın ve okumaya devam edin