142: Not again, sevgilim

Hana

Alice, sol elime taktığım yüzüğe dikkatle bakarak bana sabit bir şekilde gözlerini dikmişti. Sanki o küçük nesne, onun hayal edebileceğinden çok daha karmaşık bir hikaye anlatabilirmiş gibi. Sabit bakışları her hareketimi takip ediyordu, avını izleyen bir engerek gibi. Tanıdıktı ama aynı zaman...