Bölüm 242

Grace

Eason ile konuşmamdan birkaç saat sonra, packhouse'un ağır meşe kapısı arkamdan kapandı. Günün ağırlığı omuzlarıma çöktü ve tanıdık ev kokusunu içime çektiğimde yavaşça üzerimden kayıp gitti. Oturma odasına yürüdüm. Esme'yi kanepede kıvrılmış halde, kucağında bir kitapla buldum, ama bakışları...