Bölüm 156

O durdu. Şakağımı öptü. "Çünkü öyle."

Birlikte hareket ettiğimizde, bu sadece sıcaklık değildi. Bu dürüstlüktü. Zırhın, alayın ve yorgun gözlerin altındaki adamı görmeme izin vermesiydi.

Ve ben—benim kim olduğumu görmesine izin vermekti. Mükemmel değil. Parlatılmış değil. Ama gerçek. İhanetleri, dün...