Bölüm 142

Morgan'un Bakış Açısı

Yatak odamın perdelerinden süzülen güneş ışığıyla uyandım—son beş yıldır uyuduğum aynı oda. Sessizlik, rahatlatıcı bir battaniye gibi beni sardı. Ne çalan telefonlar, ne Montgomery ailesinden gelen "acil" mesajlar, ne de şafak kadar çalıştıktan sonra beni uyandırmamaya çalışan...

Giriş yapın ve okumaya devam edin