45- Gözyaşları ve gerçek

Telefonuma bir dahaki baktığımda neredeyse tamamen bitmişti, bu yüzden Megan'ın şarj cihazına taktım. Akşam altıyı geçmişti.

“Sanırım yakında gitmem gerekecek.” dedim kaşlarımı çatarak. Kendimi iyi hissediyordum, eve gidip tek başıma oturmak istemiyordum. Düşünmek için fazla zaman kalıyor. Megan ban...

Giriş yapın ve okumaya devam edin