222. Gerçek hayat

Yağmur

Zaman yavaşça geçiyordu.

Bir ileri bir geri yürüyordum.

Kimse beni durdurmuyordu, muhtemelen düşüncelerine dalmışlardı.

Kim onları suçlayabilirdi ki?

İkizler uyandı ve biraz huysuzdular, ama bu durumun en garip yanı, Ruhdoğan'a karşı çok sakin olmalarıydı. Sanki o yaratık onları hiç rahatsız ...

Giriş yapın ve okumaya devam edin