230. Sana güvendim.

Matt

Bu fırtına aniden bastırmıştı. İçime sinmemişti, beni huzursuz ediyordu. Ne düşüneceğimi bilemiyordum.

Ne bir ses duyuluyor ne de kimse görülüyordu. Sürümin nerede olduğunu bilmiyordum. Ya da çocukların nerede olduğunu.

Etrafı tekrar gözden geçirdim, sinirle saçlarımı karıştırdım. Kendi kendime...

Giriş yapın ve okumaya devam edin