BÖLÜM 120 - SEN HALA BENİMSİN

Derek

"Otur," diyorum kibarca, içten içe gülümseyerek; şimdi önce o oturmak zorunda.

Alt dudağını ısırıyor, sonra masanın uzun tarafındaki sandalyelerden birine oturuyor, ben ise baş ucuna oturuyorum. Ellerimiz dokunacak kadar yakınız.

"İyi olduğunu görmek beni mutlu ediyor. Elinde birçok proje v...