Ondan Nefret Edin

SARAH

Bana baktı.

Donakaldım. Nasıl açıklayacağımı bilemedim. Daha önce kimse bana böyle bakmamıştı. Bu kadar yoğun, bu kadar net bir şekilde. Alışık olduğum nefret değildi. Öfke değildi. Hatta tiksinti bile değildi.

Ne olduğunu anlayamıyordum. Ama her neyse, beni sandalyeye mıhladı, elim hâlâ on...

Giriş yapın ve okumaya devam edin