Bölüm 147

Yeraltı otoparkı loş ve sessizdi, sadece üstteki ışıkların vızıltısı ve beton duvarlara çarpan kendi hayal kırıklığımın hafif yankısı duyuluyordu. Arabada oturuyordum, ellerim direksiyonu sıkıca kavramış, kalbim sanki antrenmansız koştuğum bir maratonu bitirmiş gibi atıyordu.

Onun sesini duymaya iht...

Giriş yapın ve okumaya devam edin