111

Dünya, adımlarımı atarken uzayıp giden ve sonsuzmuş gibi hissettiriyordu. Adımlarım dengesizdi, her adımda toprağa çarptıkça ayaklarım acıyla bağırıyordu. Orman beni tamamen yutmuştu, kıvrılan kökler ve nemli toprak arasında bitmek bilmeyen bir labirentteydim. Nefeslerim düzensizdi, kendimi hareket ...

Giriş yapın ve okumaya devam edin