Yüz on sekiz

Koridora adım attığım anda bir şeylerin ters gittiğini anladım.

Beni karşılayan sessizlik—doğal olmayan ve tam bir sessizlikti. Kahvaltının servis edildiğine dair hiçbir ses yoktu, mermerde yankılanan topuk sesleri, James'in kuzenlerinin sohbeti ya da Victoria'nın korktuğum o çığlık çığlığa kahkahal...

Giriş yapın ve okumaya devam edin