İki yüz on üç

Stüdyomun penceresinin dışında yağmur hafifçe yağıyordu, dünyayı gri tonlara boyayan ince bir çiseleme. Ayaklarımın dibinde pastel renklerde yumuşak ipliklerle dolu bir sepetle koltuğa kıvrılmıştım. Örgü örmenin ritmi her zaman beni rahatlatırdı—ellerim hareket ediyor, somut bir şey yaratıyor, sıcak...

Giriş yapın ve okumaya devam edin