İki yüz kırk dört

Steril hastane bekleme odasında oturuyordum, dirseklerim dizlerimde, ellerim saçlarımın içinde gömülüydü. Antiseptik kokusu burnumu yakıyordu ama neredeyse farkında bile değildim. Vücudum uyuşmuştu, içim boşalmıştı, sadece göğsümdeki sürekli, durmayan çarpıntı sessizleşmeyi reddediyordu.

Saatler geç...

Giriş yapın ve okumaya devam edin