Üç Yüz Yedi

Güçlendiğimi sanmıştım.

Bitmeyen gözyaşlarından, uykusuz gecelerden, koridordan gelen kahkahaları duymuyormuş gibi yaparak kendi içine kapanıp sessizliğin boğucu anlarından sonra iyileşmeye başladığıma gerçekten inanmıştım. İşim bana yardımcı oluyordu—çizimlerim, kumaşlarım, hiçbir şeyden bir şey y...

Giriş yapın ve okumaya devam edin