BÖLÜM 242

KIŞ

Babamın yüzü kıpkırmızı oldu, alnındaki damarlar şişti. Yumrukları yanlarında o kadar sıkı sıkılmıştı ki, ellerini ezebileceğini düşündüm.

"Sen... sen kızımı mı seviyorsun?" Sesi duvarları sallayan bir kükremeyle yankılandı.

"Ne saçmalık! Aşkın ne olduğunu bile bilmiyorsun Zion—yüzüne çar...

Giriş yapın ve okumaya devam edin