BÖLÜM 287

Salon bir süre sonra sakinleşti ama hala mırıldanmalar ve sinsice parmakla işaret etmeler devam ediyordu. Ben ise bunlara alışkındım, büyürken hep böyleydi.

Kanı getiren kadın bile aceleyle bırakıp kaçmıştı.

"Nasıl oldu da beni daha önce tanımadı?" dedim, kan torbasını alıp açgözlülükle dudaklarım...

Giriş yapın ve okumaya devam edin