BÖLÜM 112

SELENE

Rüya bu sefer farklı başladı.

Ne sis vardı, ne de tanıdık bir oda gölgelere karışıyordu.

Sadece karanlık—yoğun, boğucu, sonsuz karanlık—ve izlenildiğime dair derin bir eminlik.

Sonsuzluğa uzanan devasa, mağara gibi bir salonda tek başıma duruyordum. Soğuk taş zemin çıplak ayakları...

Giriş yapın ve okumaya devam edin