Chương
1. 1
2. 2
3. 3
4. 4
5. 5
6. 6
7. 7
8. 8
9. 9
10. 10
11. 11
12. 12
13. 13
14. 14
15. 15
16. 16
17. 17
18. 18
19. 19
20. 20
21. 21
22. 22
23. 23
24. 24
25. 25
26. 26
27. 27
28. 28
29. 29
30. 30
31. 31
32. 32
33. 33
34. 34
35. 35
36. 36
37. 37
38. 38
39. 39
40. 40
41. 41
42. 42
43. 43
44. 44
45. 45
46. 46
47. 47
48. 48
49. 49
50. 50
51. 51
52. 52
53. 53
54. 54
55. 55
56. 56
57. 57
58. 58
59. 59
60. 60
61. 61
62. 62
63. 63
64. 64
65. 65
66. 66
67. 67
68. 68
69. 69
70. 70
71. 71
72. 72
73. 73
74. 74
75. 75
76. 76
77. 77
78. 78
79. 79
80. 80
81. 81
82. 82
83. 83
84. 84
85. 85
86. 86
87. 87
88. 88
89. 89
90. 90
91. 91
92. 92
93. 93
94. 94
95. 95
96. 96
97. 97
98. 98
99. 99
100. 100
101. 101
102. 102
103. 103
104. 104
105. 105
106. 106
107. 107
108. 108
109. 109
110. 110
111. 111
112. 112
113. 113
114. 114
115. 115
116. 116
117. 117
118. 118
119. 119
120. 120
121. 121
122. 122
123. 123
124. 124
125. 125
126. 126
127. 127
128. 128
129. 129
130. 130
131. 131
132. 132
133. 133
134. 135
135. 136
136. 137
137. 138
138. 139
139. 140
140. 141
141. 142
142. 143
143. 144
144. 145
145. 146
146. 147
147. 148
148. 149
149. 150
150. 151
151. 152
152. 153
153. 154
154. 155
155. 156
156. 157
157. 158
158. 159
159. 160
160. 161
161. 162
162. 163
163. 164
164. 165
165. 166
166. 167
167. 168
168. 169
169. 170
170. 171
171. JEDEN SIEDEMDZIESIĄT DWA
Thu nhỏ
Phóng to
149
„Zostawić go? Co ty mówisz?” zapytała Mari zdezorientowana.
„Tak... co masz na myśli?” dodałem, równie zdezorientowany.
Belle zacisnęła usta, odchyliła się nieco, ale wciąż trzymała mnie w ramionach. Wzięła głęboki oddech, patrząc w ciemność, ale po powolnym wydechu skupiła wzrok na mnie i pochyli...
