Chương

1. Rozdział 1 Pechowa kobieta

2. Rozdział 2 Żona bogatego mężczyzny sprzedaje biżuterię

3. Rozdział 3 Dlaczego jesteś wszędzie?

4. Rozdział 4 Płaczące dziecko

5. Rozdział 5 Prawda stojąca za upadkiem rodziny

6. Rozdział 6 Aktorka

7. Rozdział 7 Akt Olivii

8. Rozdział 8 Nostalgia za przeszłością

9. Rozdział 9 Kolejna nieudana próba rozwodu

10. Rozdział 10 Decydowanie o przetrwaniu

11. Rozdział 11 Dobry przyjaciel wraca do domu

12. Rozdział 12 Wyprowadzili się tak czysto

13. Rozdział 13 Czy to mój dom?

14. Rozdział 14 Przygotowanie do chemioterapii

15. Rozdział 15 Bolesne leczenie

16. Rozdział 16 Nowe wskazówki

17. Rozdział 17 Szalona żona

18. Rozdział 18 Szalony Daniel

19. Rozdział 19 Pluj w twarz

20. Rozdział 20 Pijany człowiek

21. Rozdział 21 Wzajemne wstręt

22. Rozdział 22 Jaką osobą jest Ojciec, którego podziwiasz

23. Rozdział 23 Twój dług do spłaty

24. Rozdział 24 Trzy miesiące

25. Rozdział 25 Odpłata za życie

26. Rozdział 26 Nie można konkurować

27. Rozdział 27 To jest koniec

28. Rozdział 28 Patrząc w przyszłość

29. Rozdział 29 Ostatnie życzenie

30. Rozdział 30 Myślisz, że to byłem ja?

31. Rozdział 31 Czy możesz mnie odebrać?

32. Rozdział 32 Trzymaj mnie w towarzystwie

33. Rozdział 33 Pożegnanie

34. Rozdział 34 Zbyt wiele zbiegów okoliczności

35. Rozdział 35 Inwestorem jest pan Wilson

36. Rozdział 36 Nie warto wspomnieć

37. Rozdział 37 Mój były mąż zmarł

38. Rozdział 38 Nowa miłość

39. Rozdział 39 Poddanie się

40. Rozdział 40 Co, gdybym naprawdę umarł

41. Rozdział 41 Wstręt

42. Rozdział 42 Jaką chorobę cierpi?

43. Rozdział 43 Niebezpieczeństwo zagrażające życiu

44. Rozdział 44 Utracił wolę przetrwania

45. Rozdział 45 Brak należności

46. Rozdział 46 Jeśli jest następne życie, nie chcę cię znowu widzieć

47. Rozdział 47 Nie można żyć, nie można umrzeć

48. Rozdział 48 To wszystko kłamstwo

49. Rozdział 49 Poślizgnięty

50. Rozdział 50 Rozładowanie

51. Rozdział 51 Tylko jeden wybór

52. Rozdział 52 Ta szczerość?

53. Rozdział 53 Poza kontrolą

54. Rozdział 54 Wyjazd za granicę

55. Rozdział 55 Gwiaździsta noc

56. Rozdział 56 Gala charytatywna

57. Rozdział 57 Przekazano pięć miliardów dolarów

58. Rozdział 58 Usuwanie znajomych

59. Rozdział 59 Dlaczego mnie usunąłeś

60. Rozdział 60 Szczerość

61. Rozdział 61 Nie pchaj mnie

62. Rozdział 62 Samozniszczenie wyglądu

63. Rozdział 63 Alergia?

64. Rozdział 64 Odzyskanie rezydencji Smitha

65. Rozdział 65 Prezent dla Olivii

66. Rozdział 66 Prawda o wypadku samochodowym

67. Rozdział 67 Chcesz iść na przyjęcie urodzinowe

68. Rozdział 68 Ranny?

69. Rozdział 69 Bankiet urodzinowy

70. Rozdział 70 Człowiek ścigany przez kota

71. Rozdział 71 Wskazówki mistrza

72. Rozdział 72 Nie chcesz mnie?

73. Rozdział 73 Złapanie oszustów

74. Rozdział 74 Czy pożałujesz

75. Rozdział 75 Nolan zaginął

76. Rozdział 76 Porwanie

77. Rozdział 77 Personel ochrony

78. Rozdział 78 Wymyślanie historii

79. Rozdział 79 Dobro i zło

80. Rozdział 80 Zasługuje na śmierć

81. Rozdział 81 Nolan powrócił

82. Rozdział 82 Chce go opuścić

83. Rozdział 83 Prezent dla Ciebie

84. Rozdział 84 Czy odchodzisz?

85. Rozdział 85 Znalazł ją Mimo że Olivia ostatnio czuła się lepiej, wiedziała, że dobre czasy nie potrwają wiecznie. Nadal miała częste ataki, a kiedy jej żołądek działał, nie było lekarstwa. Obiekty tutaj też nie były świetne. Martwiła się, że jeśli zacznie wymiotować krew, ludzie się dowiedzą i będzie musiała sama sobie z tym poradzić. Już sprawiła tym ludziom wystarczająco dużo kłopotów i nie chciała ich bardziej obciążać swoją śmiertelną chorobą. Tobias zauważył jej dyskomfort i pochylił się, pytając: „Czy to znowu twój żołądek? Przyniosę ci lekarstwa.” Gdy miał wyjechać, Olivia złapała go za ramię, mówiąc: „Nie zawracaj sobie głowy. Regularna medycyna nie pomoże. Muszę tylko to wyjechać.” Widząc Olivię zwiniętą na ziemi, Tobias poczuł się bezradny, ale delikatnie pogłaskał ją po plecach. „Zostanę z tobą” - powiedział cicho. Po chwili Olivia w końcu zasnęła. Tobias wstał, ujrzał pierwsze światło świtu i zapukał do drzwi Łukasza, mówiąc: „Chodź ze mną na wycieczkę”. Luke, pocierając swoje senne oczy, ubrał się i zapytał: „Dokąd idziemy?” Tobias już uruchomił łódź motorową i odpowiedział bez patrzenia wstecz: „Żeby dostać lekarstwo”. Nie posunęli się daleko, gdy zobaczyli kilka śmigłowców na niebie. Tobias poczuł, że coś się nie dzieje i spowolnił łódź motorową. „Czy to helikoptery?” zapytał, zdezorientowany. Luke, który nigdy czegoś takiego nie widział, podekscytowany skinął głową. „Bogaci ludzie mają dziwne hobby, przynoszą tu helikoptery”. Tobias nagle zrozumiał i odwrócił łódź motorową. Ale łódź motorowa nie mogła wyprzedzić helikopterów i wkrótce zostali w tyle. „Ci ludzie nie są tu na wakacje; są tutaj, aby zabrać Olivię z powrotem” - powiedział Tobias z niepokojem. Wyglądało na to, że Daniel je znalazł. To, czego się obawiali, spełniło się i Tobias rzucił się tak szybko, jak tylko mógł. Luke, słysząc to, też się zaniepokoił. „Nie chcę, żeby Olivia odeszła. Ci ludzie nie wyglądają na dobre wieści.” Tobias wiedział, że to nie zależy od nich. Aby zapewnić Olivii bezpieczeństwo, musieli wrócić na wyspę przed helikopterami i ją ukryć. Na wyspie Olivia właśnie się obudziła i zobaczyła Florę zajętą przygotowywaniem lunchu. Olivia wzięła trochę warzyw, aby pomóc, ale Flora uśmiechnęła się i kazała usiąść. „Jesteś chory, powinieneś odpocząć. Pozwól, że sobie z tym poradzę, "” Flora powiedziała uprzejmie. Olivia uśmiechnęła się. „Czasami bycie zajętym pomaga. To trzyma mój umysł z dala od rzeczy.” Miała powiedzieć więcej, gdy usłyszała mechaniczne brzęczenie. Wychodząc na zewnątrz, zobaczyła w oddali linię śmigłowców. Jej twarz bledła. Daniel ją znalazł. Po krótkim okresie spokoju odkrył wyspę. Jeśli czegoś chciał, zawsze to znajdował. Dłoń Olivii drżała, rozlewając ciepłą zupę, ale nawet nie czuła upału. Olivia miała na myśli tylko to, że nie mogła pozwolić Danielowi zabrać jej z powrotem. Flora, która już wiedziała, zobaczyła bladą twarz Olivii i próbowała ją pocieszyć. „Nie martw się, powiedzieliśmy już mieszkańcom wyspy, żeby nie mówili, że tu jesteś”. Olivia ufała mieszkańcom wyspiarzy, ale wiedziała, że Daniel się nie podda tylko dlatego, że temu zaprzeczyli. Wykorzystał każdą sztuczkę z książki, aby ją znaleźć, bez względu na to, jak mała jest szansa. Gdyby Daniel nie przyszedł sam, może mogliby go oszukać. Ale Olivia szybko zdała sobie sprawę, jak naiwna była ta myśl. Helikoptery wylądowały na plaży, a Daniel, wyglądający ostro w dopasowanym wełnianym płaszczu, wyszedł z Nolanem w ramionach. Serce Olivii zatonęło. Daniel był mądry, używając pamięci Nolana o wyspie, aby ich wytropić. Z Nolanem mógł określić ich lokalizację. Daniel położył Nolana i po cichu wpadł w swoje otoczenie. Nolan, czując się jak w domu, wędrował i skierował się prosto w stronę kota na ziemi, mówiąc: „Kitty, mamusiu”. Jego słowa były trochę zniekształcone, ale było jasne, że rozpoznał to miejsce. Dłonie Olivii były spocone. Flora spojrzała na zewnątrz i powiedziała: „Zajmę się nimi. Ukryj się tutaj. Tobias powinien wkrótce wrócić. Nie mając innego wyboru, Olivia skinęła głową i obserwowała, jak scena rozwija się z wnętrza domu. Widząc zachowanie Nolana, Daniel wiedział, że jest we właściwym miejscu. Wyspa była tak opuszczona, z tak słabymi udogodnieniami. Zastanawiał się, jak Olivia zdołała tu mieszkać tak długo. Daniel podszedł do Flory, trzymając zdjęcie Olivii. „Widziałeś tę kobietę?” Flora poważnie spojrzała na zdjęcie i potrząsnęła głową. „Taka ładna dziewczyna, nie wygląda jak ktoś, kto by tu był”. Pomachała lekceważąco ręką, ale jej słowa były nieprzekonujące. W następnej chwili niezliczone okręty wojenne otoczyły wyspę. Mężczyźni w czerni zstąpili z helikopterów, a Wesley trzymając krótkofalówkę powiedział: „Całkowita blokada, skup się na wyspie, na której teraz jestem”. Flora, nigdy nie widziała tak wspaniałej sceny, była na skraju łez. Olivia patrzyła w szoku. Wiedziała, że Daniel nie jest zwykłym biznesmenem, ale nie miała pojęcia, że ma taką władzę. Mobilizacja okrętów wojennych i śmigłowców? To znacznie wykraczało poza to, co sobie wyobrażała. Olivia poczuła, że przepływa przez nią chłód. Jeśli stanęli przeciwko tym ludziom, wyspiarze nie mieli szans. Tobias wbiegł przez tylne drzwi i złapał ją za rękę. „Musimy cię stąd wyciągnąć.” Jej umysł był bałagan, a gdy udali się na plażę, odciągnęła rękę do tyłu. „Nie mogę odejść. Jeśli pójdę, nie oszczędzą tego miejsca.” Aby Daniel zmobilizował tak dużą siłę, Olivia musiała wiele dla niego znaczyć. Olivia wydała gorzki uśmiech, słuchając rosnących dźwięków brzęczenia wokół niej. Teraz nawet obszar przed nimi był otoczony”. <Chapter>Rozdział 86 Jestem prawdziwym zwycięzcą