บท 4

ที่แท้ก็เป็นลุงที่ไปมีชู้อยู่ข้างนอกนี่เอง!

เรื่องนี้ทำให้ใจผมรู้สึกไม่สบายใจเลย!

ป้าสะใภ้สวยขนาดนั้น ถ้าผมเป็นลุง ผมคงจะสนุกสนานกับเธอทุกคืน จะไปเสียกระสุนนัดงามๆ กับผู้หญิงคนอื่นทำไมกัน

"ป้าสะใภ้ครับ เรื่องนี้ต้องมีความเข้าใจผิดแน่ๆ นะครับ"

ผมอาศัยอยู่ที่บ้านลุง ก็ต้องช่วยพูดแทนลุงสักหน่อย

"เข้าใจผิด? เข้าใจผิดอะไร? เธอไม่รู้หรอกว่า อีนังตัวดีที่เขาเลี้ยงไว้ข้างนอกน่ะ ถึงกับโทรมาหาฉันที่นี่แล้วนะ!"

น้ำตาป้าสะใภ้ไหลออกมาทันที "ตอนที่ฉันแต่งงานกับเขา ฉันยังเป็นสาวบริสุทธิ์อยู่เลย แค่เวลาไม่นานเท่าไหร่ เขาก็เปลี่ยนไปเป็นแบบนี้!"

ท่าทางของเธอ ราวกับหัวใจแตกสลายเป็นเสี่ยงๆ ใบหน้าเต็มไปด้วยความเจ็บปวดบิดเบี้ยว... เห็นเธอทุกข์ทรมานขนาดนี้ ผมก็พลอยรู้สึกแย่ไปด้วย แต่ผมไม่รู้จริงๆ ว่าจะปลอบเธอยังไงดี

ผมดึงกระดาษทิชชู่ออกมาสองแผ่น ยื่นให้ป้าสะใภ้ "ป้าสะใภ้ครับ เช็ดน้ำตาก่อนนะครับ พอลุงกลับมาจากในเมือง ผมจะลองพูดกับเขาให้นะครับ"

"ฮือๆ..."

ตอนนั้นเอง ป้าสะใภ้ร้องไห้หนักขึ้นกว่าเดิม

แล้วจู่ๆ ก็ทิ้งตัวเข้ามากอดผม

ร่างของเธอแนบชิดอยู่กับอกผม ผมรู้สึกได้ชัดเจนถึงความนุ่มนิ่มและความยืดหยุ่นของเธอ...

ผมกลืนน้ำลายอย่างห้ามไม่ได้ รู้สึกเหมือนได้เข้าสวรรค์ เกือบจะส่งเสียงครางออกมาด้วยความสุข

ผมเคยจินตนาการถึงร่างไร้อาภรณ์ของป้าสะใภ้มานับครั้งไม่ถ้วน

และคืนนี้ผมไม่เพียงแต่ได้เห็น แต่ยังได้กอดเธอไว้ในอ้อมแขน

"ป้า...ป้าสะใภ้ครับ คุณ...คุณเมาแล้ว ให้ผมพาคุณไปนอนพักที่ห้องดีกว่านะครับ"

กำลังเพลิดเพลินกับความอ่อนนุ่มอันแสนสมบูรณ์แบบนี้ ผมถึงกับพูดไม่ค่อยเป็นคำ

"หลี่กัง ไอ้คนใจร้ายเหมือนหมาป่า... ของเธอมันเล็กขนาดนั้น... แล้วยังมีหน้าไปหาผู้หญิงอื่นอีกเหรอ!"

แต่ป้าสะใภ้กลับพึมพำชื่อของลุงออกมา!

แต่ผมก็ได้รู้จากปากของป้าสะใภ้ว่า ที่แท้ลุงก็ไม่เอาไหน...

"ป้าสะใภ้ครับ ผมพาคุณไปพักผ่อนนะ"

ความรู้สึกอ่อนนุ่มนี้ ทำให้ผมอึดอัดจนทนไม่ไหว กลัวว่าถ้าใจมันพลุ่งพล่าน จะกดป้าสะใภ้ลงกับพื้น...

"หลี่กัง อย่าออกไปหาผู้หญิงอื่นได้ไหม ฉันไม่รังเกียจว่าเธอเล็ก..."

ขณะที่ผมกำลังคิดเลยเถิด ป้าสะใภ้ก็เรียกชื่อลุงออกมาอีกครั้ง แล้วยื่นมือเข้าไปในกางเกงขาสั้นของผม คว้าจับสิ่งนั้นของผม...

"ซี้ดดด ป้าสะใภ้..."

ลมหายใจผมเริ่มกระชั้นขึ้น การที่เธอจับแบบนั้นเกือบทำให้วิญญาณผมหลุดลอย

ความตื่นเต้นอย่างรุนแรงทำให้ผมอยากผลักเธอออกไปตามสัญชาตญาณ

ถ้าเกิดป้าสะใภ้ตื่นขึ้นมาในวันพรุ่งนี้แล้วยังจำเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ได้ ก็จะเป็นการยืนยันข้อหาลวนลามเธอ... แล้วต่อไปผมจะเผชิญหน้ากับเธอและลุงได้ยังไง!

ได้รับความสุขจากมือของเธอสักหน่อย ผมก็รู้สึกพอใจมากแล้ว

"หลี่กัง วันนี้เธอให้ความรู้สึกที่แตกต่างจากเดิม... ร้อนจัง..."

ป้าสะใภ้พึมพำอย่างเย้ายวน มือของเธอลูบคลำอยู่ตรงนั้นสองสามที นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้รับการปฏิบัติแบบนี้ เกือบจะร้องออกมาเสียงดัง

ชายหญิงอยู่กันตามลำพัง บรรยากาศชวนให้คลุมเครือแบบนี้ ผมทนไม่ไหวจริงๆ แล้ว

"อย่านะ..."

ผมครางออกมาด้วยความสุข พร้อมกับเตือนป้าสะใภ้เบาๆ เพราะท้ายที่สุดแล้วเธอก็เป็นภรรยาของลุงผม ถ้าลุงรู้เข้า ผมคงกระโดดลงแม่น้ำเหลืองก็ล้างไม่สะอาด

"หลี่กัง ตรงนี้ของเธอเปลี่ยนไปมากเลยนะ~"

Capitolo precedente
Capitolo successivo
Capitolo precedenteCapitolo successivo