บทที่22

~ ไวโอเล็ต ~

"เดมอน!" ไวโอเล็ตอ้าปากค้าง

ชายชราหันกลับมาและเห็นเดมอนกำลังจ้องเขาด้วยสายตาอำมหิต ดูเหมือนเขาจะรู้จักว่าเดมอนเป็นใคร เพราะรีบปล่อยมือไวโอเล็ตและถอยหลังอย่างหวาดกลัว

"คุณแวน แซนด์ครับ" เขาหัวเราะอย่างประหม่า "ผม—ผมแค่—"

"ไสหัวไปให้พ้นหน้าฉัน" เดมอนตัดบทเขา น้ำเสียงทุ้มต่ำลงกว่าเดิม

...