เด็กดีของมาเฟีย
Aflyingwhale · In corso · 694.8k Parole
Introduzione
"นี่คืออะไรคะ" เธอถาม
"ข้อตกลงเป็นลายลักษณ์อักษรสำหรับราคาที่เราซื้อขายกัน" เดมอนตอบ เขาพูดอย่างใจเย็นและเรียบเฉย ราวกับว่าเขาไม่ได้กำลังซื้อพรหมจรรย์ของผู้หญิงคนหนึ่งในราคาหนึ่งล้านดอลลาร์
ไวโอเล็ตกลืนน้ำลายอย่างยากลำบากและดวงตาของเธอเริ่มกวาดมองข้อความบนกระดาษแผ่นนั้น ข้อตกลงนั้นค่อนข้างชัดเจนในตัวมันเอง โดยพื้นฐานแล้วระบุว่าเธอยินยอมกับการขายพรหมจรรย์ของเธอในราคาที่กล่าวถึงข้างต้น และลายเซ็นของพวกเขาจะเป็นการปิดดีล เดมอนได้เซ็นในส่วนของเขาแล้ว ส่วนของเธอยังคงว่างเปล่า
ไวโอเล็ตเงยหน้าขึ้นมองเห็นเดมอนกำลังยื่นปากกาให้เธอ เธอเข้ามาในห้องนี้ด้วยความคิดที่จะถอนตัว แต่หลังจากอ่านเอกสารนั้น ไวโอเล็ตก็เปลี่ยนใจอีกครั้ง มันคือเงินหนึ่งล้านดอลลาร์ นี่เป็นเงินที่มากกว่าที่เธอจะได้เห็นในชีวิตของเธอ เมื่อเทียบกับเงินจำนวนนี้ แค่คืนเดียวก็ถือว่าเล็กน้อยมาก บางคนอาจโต้แย้งได้ว่ามันเป็นดีลที่คุ้มค่า ดังนั้นก่อนที่เธอจะเปลี่ยนใจอีกครั้ง ไวโอเล็ตจึงรับปากกาจากมือของเดมอนและเซ็นชื่อของเธอลงบนเส้นประ ทันทีที่นาฬิกาตีเที่ยงคืนของวันนั้น ไวโอเล็ต โรส คาร์วีย์ เพิ่งเซ็นสัญญากับเดมอน แวน แซนด์ ปีศาจในร่างมนุษย์
Capitolo 1
~ มุมมองของไวโอเล็ต ~
"อรุณสวัสดิ์ สาวสวย!"
ไวโอเล็ต คาร์วีย์ ได้ยินเสียงร่าเริงของแม่ทันทีที่เธอเดินเข้ามาในครัว แม่ของเธอ บาร์บารา กำลังยืนอยู่เหนือเคาน์เตอร์ครัวแคบๆ ในอพาร์ตเมนต์เล็กๆ ของพวกเขา กำลังทำแซนด์วิชทูน่าแสนอร่อยและใส่ลงในถุงกระดาษสีน้ำตาล
"อรุณสวัสดิ์ค่ะแม่ แม่กำลังทำอะไรอยู่เหรอคะ" ไวโอเล็ตตอบ
"แม่กำลังเตรียมอาหารกลางวันให้หนูไปโรงเรียนจ้ะ"
"แม่คะ หนูไม่ได้เรียนแล้วนะคะ หนูเพิ่งเรียนจบเมื่อเดือนที่แล้ว"
"อ๋อ" บาร์บาราหยุดสิ่งที่กำลังทำอยู่ทันที เธอจำไม่ได้ว่าลูกสาวสวยของเธออายุ 18 ปีแล้วและเพิ่งจบมัธยมปลาย
"ไม่เป็นไรค่ะ หนูจะเอาไปด้วย" ไวโอเล็ตพูดอย่างอ่อนหวาน เธอรู้สึกไม่ดีเกี่ยวกับเรื่องนี้และคว้าถุงกระดาษสีน้ำตาลมายัดใส่เป้ของเธอ "ขอบคุณนะคะแม่"
"ยินดีจ้ะ" บาร์บารายิ้ม "ว่าแต่ ไดแลนทำอะไรอยู่ที่บ้านล่ะ? เขาไม่ควรจะอยู่นิวยอร์กเหรอ?"
"แม่คะ ไดแลนลาออกจากมหาวิทยาลัยแล้ว" ไวโอเล็ตอธิบายอย่างใจเย็น
"เขาลาออกเหรอ?" บาร์บาราอุทานด้วยความตกใจราวกับว่านี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้ยินเรื่องนี้ "ทำไมล่ะ?"
ไวโอเล็ตถอนหายใจ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอต้องอธิบายให้แม่ฟังเกี่ยวกับเรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้นรอบบ้าน นับตั้งแต่บาร์บาราได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคอัลไซเมอร์เมื่อปีที่แล้ว ความทรงจำและสุขภาพของเธอก็แย่ลงเรื่อยๆ บาร์บาราหยุดทำงานไปเลย และพี่ชายของไวโอเล็ต ไดแลน ถึงกับลาออกจากมหาวิทยาลัยและย้ายกลับบ้านเพื่อช่วยเหลือพวกเขา
"ไม่มีเหตุผลอะไรหรอกค่ะ เขาแค่คิดว่าการเรียนไม่เหมาะกับเขา" ไวโอเล็ตโกหก เธอรู้ว่าแม่ของเธอจะรู้สึกแย่ถ้าเธอบอกเหตุผลที่แท้จริง
ครอบครัวคาร์วีย์ประสบปัญหาทางการเงินมาหลายปีแล้ว โดยเฉพาะหลังจากที่พ่อของไวโอเล็ตเสียชีวิต ชีวิตไม่ได้ยากลำบากแบบนี้มาตลอดสำหรับพวกเขา โดยเฉพาะตอนที่ไวโอเล็ตยังเล็ก เธอเกิดในครอบครัวชนชั้นกลางค่อนไปทางบน เจมส์ คาร์วีย์เป็นนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จในเมืองเล็กๆ ในรัฐนิวเจอร์ซีย์ ไวโอเล็ตและไดแลนมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีตอนเติบโต แต่ทุกอย่างเปลี่ยนไปเมื่อไวโอเล็ตอายุสิบสามปี พ่อของเธอต้องการขยายธุรกิจ และเขาได้ทำข้อตกลงทางธุรกิจที่แย่กับคนมีอิทธิพลบางคนในอิตาลี คนเหล่านี้ทำให้ธุรกิจของพ่อเธอล้มละลาย มันแย่มากจนพ่อของเธอต้องยืมเงินจากคนมากมายเพียงเพื่อให้ครอบครัวอยู่รอด ในที่สุด พ่อของไวโอเล็ตต้องขายบ้านสามชั้น รถยนต์และทรัพย์สินทั้งหมด แล้วย้ายไปอยู่อพาร์ตเมนต์เช่าเล็กๆ ในนิวอาร์ก ยิ่งแย่ไปกว่านั้นเมื่อเจมส์ล้มป่วยและเขาไม่สามารถทำงานเพื่อเลี้ยงดูครอบครัวได้ บาร์บาราต้องลุกขึ้นมาทำงานในโรงงาน และในที่สุด เจมส์ คาร์วีย์ก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป วันหนึ่งเขาบอกว่าจะไปที่ร้านค้า แต่สุดท้ายเขากลับขับรถตกหน้าผาบนทางหลวง เขาเสียชีวิตทิ้งให้ครอบครัวแบกรับหนี้สินมหาศาลและเงินประกันบางส่วน
ทันทีที่ไวโอเล็ตอายุครบสิบสี่ปี เธอก็เริ่มทำงานที่ร้านไอศกรีมหรือร้านกาแฟเพื่อช่วยเหลือครอบครัว ส่วนดิแลนซึ่งอายุมากกว่าสองปีเริ่มทำงานที่บาร์ท้องถิ่นชื่อเดอะยูเนียน ซึ่งเป็นของเพื่อนเก่าพ่อของพวกเขา เมื่อดิแลนอายุครบ 18 ปี เขาได้รับทุนการศึกษาที่ฟอร์แดม บาร์บาร่าดีใจมากสำหรับเขา และเขาสัญญาว่าจะตั้งใจเรียนเพื่อให้ครอบครัวกลับมาเป็นเหมือนเดิม น่าเสียดายที่เพียงแค่สองปีต่อมา สุขภาพของบาร์บาร่าเริ่มทรุดลงด้วยโรคอัลไซเมอร์ ไวโอเล็ตยังเป็นนักเรียนชั้นมัธยมปลาย ดิแลนรู้ว่าเป็นความรับผิดชอบของเขาในฐานะลูกชายคนโตที่จะกลับไปช่วยครอบครัว เขาจึงลาออกจากฟอร์แดมและกลับมาที่นิวอาร์ก เขากลับไปทำงานเก่าที่เดอะยูเนียน แต่เขายังทำงานเสริมอีกหลายอย่าง เป็นงานประเภทที่ไวโอเล็ตไม่เคยพูดถึงกับแม่ของเธอ
"อ๋อ นั่นเป็นเหตุผลที่ดิแลนอยู่แถวบ้านช่วงนี้นี่เอง" บาร์บาร่าพยักหน้า
"ใช่ เขาลาออกตั้งแต่ปีที่แล้วแล้วนะแม่ เขาอยู่ที่นี่ตลอดตั้งแต่นั้น"
"อ๋อ... เข้าใจแล้ว..." บาร์บาร่าพูด ไวโอเล็ตยิ้มหวาน แต่เธอรู้ว่าเธอจะต้องอธิบายเรื่องนี้อีกครั้งในเช้าวันพรุ่งนี้
"ไม่ว่ากัน หนูต้องไปทำงานแล้ว โทรหาหนูนะถ้าแม่ต้องการอะไร หรือดูโน้ตที่ติดไว้ถ้าแม่ลืมอะไร" ไวโอเล็ตพูดขณะที่หยิบของจากเคาน์เตอร์ในครัว
"ได้จ้ะลูก สนุกกับงานนะ"
"หนูรักแม่นะ"
"แม่ก็รักหนูเหมือนกัน ลูกสาวที่น่ารัก"
บาร์บาร่าจูบแก้มลูกสาวและไวโอเล็ตเดินไปที่ประตู เธอสำรวจตัวเองในกระจกสองวินาทีก่อนออกไป ผมสีน้ำตาลเข้มของเธอยาว ใบหน้าซีด แต่ดวงตาสีม่วงอมฟ้าเปล่งประกาย ถ้าเธอมีเวลาในตอนเช้ามากกว่านี้ เธอคงแต่งหน้านิดหน่อย แต่ไม่มีเวลาสำหรับความสวยงามแล้ว กะของเธอที่ร้านกาแฟท้องถิ่นเริ่มในอีกสิบห้านาที และเธอควรออกจากบ้านไปแล้ว ดังนั้นโดยไม่ลังเล ไวโอเล็ตยักไหล่และออกจากบ้านไป
เมื่อออกจากบ้าน ไวโอเล็ตรีบวิ่งไปที่ป้ายรถเมล์และเธอสามารถขึ้นรถเมล์ที่กำลังมาถึงซึ่งมุ่งหน้าไปดาวน์ทาวน์ หลังจากนั่งรถสิบนาที เธอมาถึงป้ายที่ต้องลงและเดินไปที่ร้านกาแฟ ภายในไม่กี่นาที ไวโอเล็ตสวมผ้ากันเปื้อนและยืนอยู่หลังเครื่องคิดเงินที่ร้านกาแฟ
"ยินดีต้อนรับสู่ซิตี้คอฟฟี่ วันนี้จะรับอะไรดีคะ" ไวโอเล็ตทักทายลูกค้าคนแรกของวัน นี่เป็นประโยคที่เธอพูดมานับครั้งไม่ถ้วนในชีวิต มันออกมาโดยอัตโนมัติ เธอไม่จำเป็นต้องเงยหน้าขึ้นจากเครื่องคิดเงิน เธอแค่ฟังออเดอร์ กดป้อนเข้าเครื่อง และรีบชงเครื่องดื่ม
"ไวโอเล็ต? ไวโอเล็ต คาร์วีย์เหรอ?" เด็กสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอถาม ไวโอเล็ตเงยหน้าขึ้นจากเครื่องคิดเงินและเห็นใบหน้าคุ้นๆ เป็นเด็กสาวอายุราวๆ เธอ และเธออาจเคยเห็นเด็กสาวคนนี้ที่โรงเรียนมาก่อน
"เอ้อ สวัสดี เธอคือ... นิโคลใช่ไหม?"
"ใช่ เราเรียนแคลคูลัสเอพีด้วยกันไง!"
"ใช่แล้ว เป็นไงบ้าง?" ไวโอเล็ตยิ้ม
"ฉันสบายดี ฉันมากับแฮนสันและแอชลีย์ จำพวกเขาได้ไหม?" นิโคลหันไปทางหน้าต่างกระจกและโบกมือให้เพื่อนๆ ที่ยืนอยู่ข้างนอก "พวก ดูสิ นั่นไวโอเล็ต! วาเลดิกทอเรียนของเรา!"
"อ๋อ ใช่" ไวโอเล็ตหัวเราะอย่างประหม่าและโบกมือให้คนข้างนอก พวกเขาโบกมือตอบและขยับปากพูด 'หวัดดี'
"ฉันมาที่นี่บ่อย ไม่รู้เลยว่าเธอทำงานที่นี่" นิโคลพูด
"ก็เกือบทุกวันนั่นแหละ" ไวโอเล็ตหันกลับมาที่เครื่องคิดเงิน "แล้ววันนี้จะรับอะไรดีคะ"
"ลาเต้เย็นค่ะ"
"ได้เลยค่ะ"
ไวโอเล็ตกดออเดอร์แล้วหันไปที่สถานีกาแฟ มือของเธอทำงานกับเครื่องชงกาแฟอย่างชำนาญ เธอชอบกลิ่นของเมล็ดกาแฟที่บดใหม่ๆ และรู้สึกว่าการชงกาแฟเป็นกิจกรรมที่ช่วยผ่อนคลาย เธออยากให้คนไม่พูดกับเธอตอนที่กำลังชงกาแฟ แต่นิโคลไม่รู้เรื่องนั้น เธอตื่นเต้นเกินไปที่ได้เจอเพื่อนสมัยมัธยม เลยคุยต่อไปเรื่อยๆ
"ไม่อยากเชื่อเลยว่ามัธยมจบไปแล้ว เธอเชื่อมั้ย" เธอพูด
"เวลาผ่านไปเร็วจริงๆ นะ" ไวโอเล็ตตอบสั้นๆ
"ใช่ แต่ฉันตื่นเต้นกับมหาลัยนะ ฉันจะไปเรียนที่จอร์จทาวน์"
"จอร์จทาวน์เป็นมหาลัยที่ดีมาก ยินดีด้วยนะ"
"ขอบใจ แล้วฉันได้ยินมาว่าเธอได้ทุนเต็มจำนวนไปฮาร์วาร์ด จริงเหรอ"
"อืม"
"เจ๋งมากเลย! แล้วเธอจะไปเมื่อไหร่อ่ะ"
"ฉันไม่ได้ไปฮาร์วาร์ด"
"อะไรนะ?" นิโคลร้องเสียงแหลมจนคนรอบข้างหันมามอง
"ฉันต้องปฏิเสธทุนน่ะ" ไวโอเล็ตยักไหล่อย่างเรียบง่าย
"เธอปฏิเสธทุนเต็มจำนวนไปฮาร์วาร์ดเหรอ?!"
"ใช่ ฉันอยากไปนะ แต่ตอนนี้ฉันไปไกลจากนิวเจอร์ซีย์ไม่ได้ แม่ฉันต้องการฉัน" เธอยิ้มอ่อนๆ ให้นิโคลแล้วหันกลับไปจัดการกาแฟที่กำลังชง
"โอ้ เธอเป็นคนดีจังเลยนะวี" นิโคลทำหน้าเศร้าและถอนหายใจ "ฉันไม่รู้ว่าถ้าเป็นฉันจะทำแบบนั้นได้รึเปล่า"
"นี่ไอซ์ลาเต้ของคุณค่ะ ทั้งหมด 3.75 นะคะ" ไวโอเล็ตวางแก้วเครื่องดื่มบนเคาน์เตอร์
"นี่จ้ะ เก็บทอนไว้เลย" นิโคลยื่นธนบัตร 5 ดอลลาร์ให้
"ขอบคุณค่ะ"
นิโคลรับเครื่องดื่มและยิ้ม ไวโอเล็ตยิ้มตอบอย่างสุภาพแล้วหันไปสนใจลูกค้าคนต่อไป นิโคลรับรู้ถึงสัญญาณและเดินออกไปข้างนอก
"สวัสดีค่ะ ยินดีต้อนรับสู่ซิตี้คอฟฟี่ รับอะไรดีคะ"
กะของไวโอเล็ตที่ร้านกาแฟจบลงประมาณ 5 โมงเย็น เธอเหนื่อยจากการยืนทั้งวัน แต่วันยังไม่จบ เธอพักทานอาหารเย็นอย่างรวดเร็วก่อนจะรีบขึ้นรถบัสอีกคัน คราวนี้มุ่งหน้าไปที่เดอะยูเนียนในเจอร์ซีย์ซิตี้
ตั้งแต่เรียนจบมัธยมและไม่ได้เข้ามหาวิทยาลัย ไวโอเล็ตคิดว่าจะใช้เวลาทำงานให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ไม่เพียงแค่แม่ของเธอต้องการเงินสำหรับการรักษา แต่ครอบครัวคาร์วีย์ยังเป็นหนี้คนอีกมากมาย เธอต้องช่วยแบ่งเบาภาระให้ได้มากที่สุด
ไวโอเล็ตมาถึงเดอะยูเนียนก่อน 7 นาฬิกาเล็กน้อย เดอะยูเนียนเป็นบาร์หรูสไตล์ซาลูนตะวันตกที่เปิดในย่านนี้มาตั้งแต่ทศวรรษ 1980 เจ้าของชื่อแดนนี่เป็นเพื่อนสนิทของพ่อไวโอเล็ตเพราะเติบโตมาด้วยกันตั้งแต่มัธยม แดนนี่รู้สึกแย่กับสิ่งที่เกิดขึ้นกับเจมส์ ดังนั้นเมื่อลูกชายและลูกสาวของเจมส์มาขอทำงานที่บาร์ของเขา เขาก็ให้พวกเขาทำงานและบางครั้งก็จ่ายเงินเพิ่มให้เล็กน้อย
ไวโอเล็ตเริ่มทำงานเป็นพนักงานเสิร์ฟที่นั่นเมื่อไม่กี่เดือนก่อน แดนนี่สังเกตเห็นทันทีว่าเธอเป็นเด็กฉลาด เธอยังเป็นบาริสต้าที่มีฝีมือ และเมื่อเธอเริ่มดูบาร์เทนเดอร์ผสมเครื่องดื่ม ไม่นานเธอก็เรียนรู้ทักษะนั้นได้เช่นกัน ไวโอเล็ตชอบทำงานเป็นบาร์เทนเดอร์มากกว่าพนักงานเสิร์ฟ บางครั้งผู้ชายในบาร์จะเมาและลวนลาม พวกเขาจะเอามือมาแตะที่กระโปรงสั้นของเธอ ซึ่งเธอไม่ชอบเลย โดยเฉพาะเมื่อไดแลนอยู่แถวนั้น เขาจะเริ่มทะเลาะวิวาทเรื่องนี้ แต่การเป็นบาร์เทนเดอร์ ไวโอเล็ตรู้สึกปลอดภัยกว่ามากเพราะเธออยู่หลังบาร์ตลอด ไม่มีใครสามารถแตะต้องเธอได้ เธออาจจะได้ทิปน้อยลง แต่ความสบายใจนั้นประเมินค่าไม่ได้
ไดแลนมักจะอยู่แถวบาร์บ่อยๆ เพราะเขาได้รับการเลื่อนตำแหน่งเป็นผู้จัดการบาร์โดยแดนนี่ การทำงานภายใต้แดนนี่นั้นดี แต่ไดแลนมักจะมองหาวิธีที่จะหาเงินเพิ่มเสมอ ไวโอเล็ตสังเกตเห็นว่าไดแลนบางครั้งทำธุรกิจคลุมเครือในโซน VIP เขาหาสาวๆ หรือยาเสพติดให้กับลูกค้า VIP บางครั้งเขาถึงกับหาปืนให้ชายคนหนึ่ง ไดแลนไม่เคยอยากพูดถึงกิจกรรมลับหลังของเขากับไวโอเล็ต ดังนั้นเมื่อใดก็ตามที่เธอถามเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขามักจะยักไหล่แล้วบอกเธอว่ามันดีกว่าถ้าเธอไม่รู้
"ทำไมวันนี้แต่งตัวเว่อร์จัง เหมือนกำลังจะไปสมัครงานที่ธนาคารอย่างไรอย่างนั้น" ไวโอเล็ตแสดงความเห็นเมื่อเห็นไดแลนเดินออกมาจากห้องผู้จัดการในชุดสูทผูกเนคไท ปกติแล้วพี่ชายของเธอจะใส่แค่กางเกงยีนส์กับเสื้อยืดสีดำ ผมยาวสีดำของเขามักจะยุ่งเหยิงและไม่เป็นทรง แต่วันนี้เขาพยายามหวีให้เรียบร้อย
"เธอไม่ได้ยินเหรอ? คืนนี้เรามีแขกพิเศษมา" ไดแลนขยับคิ้วเล่นและพิงเคาน์เตอร์บาร์
"ระวังหน่อย ฉันเพิ่งเช็ดบาร์เสร็จ" ไวโอเล็ตผลักเขาออกไป
"ขอโทษ" เขาพึมพำและหยิบบุหรี่ออกมาจากกระเป๋า
"แล้วแขกพิเศษคือใคร? พวกนักบาสเกตบอลพวกนั้นหรือ? หรือแร็ปเปอร์ Ice-T?" ไวโอเล็ตพูดขณะที่เช็ดบาร์อีกครั้ง
"ไม่ใช่ ไม่ใช่นักกีฬาหรือแร็ปเปอร์"
"แล้วใครล่ะ?"
"มาเฟีย"
ดวงตาของไวโอเล็ตเบิกกว้างโดยอัตโนมัติ เธอคิดว่าไดแลนต้องล้อเล่นแน่ๆ แต่สีหน้าของเขาจริงจังมาก เขาสูบบุหรี่ยาวๆ ก่อนจะพ่นควันออกมา ไปในทิศทางตรงข้ามกับไวโอเล็ต
"มาเฟียอะไร?" เธอถาม
"ตระกูลแวน แซนด์" ไดแลนกระซิบเบาๆ เพื่อให้เธอได้ยินคนเดียว "พวกเขาจะมาคืนนี้ และจองโซน VIP ทั้งหมดไว้แล้ว"
เหมือนกับทุกคนที่เติบโตในนิวเจอร์ซีย์ ไวโอเล็ตเคยได้ยินเรื่องของตระกูลแวน แซนด์ราวกับเป็นเรื่องเล่าพื้นบ้าน พวกเขาเป็นกลุ่มมาเฟียที่ใหญ่ที่สุดในนิวเจอร์ซีย์นับตั้งแต่ตระกูลลูเชียโน ผู้นำ เดมอน แวน แซนด์ ได้รับตำแหน่งผู้นำหลังจากโจ ลูเชียโนเสียชีวิตเมื่อห้าปีก่อน
ไวโอเล็ตเคยได้ยินเรื่องราวมากมาย ส่วนใหญ่ไม่ใช่เรื่องดี แต่เธอไม่เคยเห็นคนพวกนี้ในชีวิตจริง เธอไม่เคยมีเหตุผลที่จะต้องเห็น ชีวิตของเธอส่วนใหญ่สงบและเรียบง่าย เธอใช้เวลาทั้งวันที่โรงเรียน ทำงานที่ร้านกาแฟ และไปโบสถ์ในวันอาทิตย์ เพิ่งจะเมื่อไม่นานมานี้ที่เธอเริ่มทำงานที่ The Union และจนถึงตอนนี้คนดังที่มาที่นี่มีแค่ดาราแร็ปหรือนักกีฬาเท่านั้น
ทันใดนั้น ราวกับเป็นสัญญาณ ประตูด้านหน้าเปิดออกและกลุ่มผู้ชายในชุดสูทสีดำปรากฏตัว ไวโอเล็ตหันศีรษะทันที เธอสังเกตเห็นว่าบรรยากาศในอากาศเปลี่ยนไปทันทีที่กลุ่มผู้ชายเหล่านี้เข้ามาในห้อง ไดแลนรีบดับบุหรี่และเริ่มเดินไปที่ประตูเพื่อต้อนรับพวกเขา
ชายคนหนึ่งโดดเด่นกว่าคนอื่นๆ เขายืนอยู่ตรงกลางพอดี เขาสูง ผิวสีแทน ผมสีดำ และรอยสักโผล่ออกมาจากชุดสูทสามชิ้นราคาแพง ไวโอเล็ตพบว่าตัวเองกำลังจ้องมองไปที่ร่างลึกลับนี้ ดวงตาของเขาสีดำและอ่านไม่ออก แต่สายตาของเขาแหลมคม คมกว่ากรามที่คมเฉียบนั่น
และนั่นเป็นครั้งแรกที่ไวโอเล็ตเห็นเขาตัวเป็นๆ ปีศาจในร่างมนุษย์ เดมอน แวน แซนด์
-
-
-
-
- อ่านต่อในตอนหน้า - - - - -
-
-
-
Ultimi capitoli
#266 บทที่266
Ultimo aggiornamento: 3/22/2025#265 บทที่265
Ultimo aggiornamento: 3/22/2025#264 บทที่264
Ultimo aggiornamento: 3/22/2025#263 บทที่263
Ultimo aggiornamento: 3/22/2025#262 บทที่262
Ultimo aggiornamento: 3/22/2025#261 บทที่261
Ultimo aggiornamento: 3/22/2025#260 บทที่260
Ultimo aggiornamento: 3/22/2025#259 บทที่259
Ultimo aggiornamento: 3/22/2025#258 บทที่258
Ultimo aggiornamento: 3/22/2025#257 บทที่257
Ultimo aggiornamento: 3/22/2025
Potrebbe piacerti 😍
Inseguendo la Sua Luna Senza Lupo
"Per favore, smettila Sebastian," implorai, ma lui continuò senza pietà.
"Non eri neanche brava in quello. Ogni volta che ero dentro di te, immaginavo Aurora. Ogni volta che finivo, era il suo volto che vedevo. Non eri niente di speciale—solo facile. Ti ho usata come la puttana senza lupo che sei."
Chiusi gli occhi, lacrime calde mi scesero lungo le guance. Mi lasciai cadere, frantumandomi completamente.
Come la figlia indesiderata senza lupo della Famiglia Sterling, Thea ha passato tutta la sua vita trattata come un'estranea. Quando un incidente la costringe a sposare Sebastian Ashworth, l'Alfa del branco più potente di Moon Bay, crede ingenuamente che l'amore e la dedizione possano bastare a superare il suo "difetto."
Sette anni dopo, il loro matrimonio finisce in divorzio, lasciando Thea solo con il loro figlio Leo e un lavoro come insegnante in una scuola di un territorio neutrale. Proprio quando inizia a ricostruire la sua vita, l'assassinio di suo padre la riporta nel mondo da cui aveva cercato di fuggire. Ora deve affrontare la rinata storia d'amore del suo ex-marito con la sua perfetta sorella Aurora, misteriosi attacchi che prendono di mira la sua vita, e un'inaspettata attrazione per Kane, un poliziotto con i suoi segreti.
Ma quando un esperimento con l'aconito minaccia entrambi i Branchi e mette in pericolo tutti coloro che ama, Thea si trova a dover scegliere tra proteggere suo figlio e affrontare un passato che non ha mai compreso appieno. Essere senza lupo una volta l'ha resa un'emarginata - potrebbe ora essere la chiave per la sua sopravvivenza? E mentre Sebastian mostra un lato protettivo inusuale, Thea deve decidere: può fidarsi dell'uomo che una volta l'ha respinta, o rischiare tutto aprendo il suo cuore a qualcuno di nuovo?
Gioco del Destino
Quando Finlay la trova, sta vivendo tra gli umani. Lui è affascinato dalla lupa testarda che rifiuta di riconoscere la sua esistenza. Lei potrebbe non essere la sua compagna, ma lui vuole che faccia parte del suo branco, lupa latente o meno.
Amie non può resistere all'Alfa che entra nella sua vita e la trascina di nuovo nella vita del branco. Non solo si ritrova più felice di quanto non sia stata da molto tempo, ma la sua lupa finalmente si manifesta. Finlay non è il suo compagno, ma diventa il suo migliore amico. Insieme agli altri lupi di rango nel branco, lavorano per creare il miglior e più forte branco.
Quando è il momento dei giochi del branco, l'evento che decide il rango dei branchi per i prossimi dieci anni, Amie deve affrontare il suo vecchio branco. Quando vede l'uomo che l'ha rifiutata per la prima volta in dieci anni, tutto ciò che pensava di sapere viene stravolto. Amie e Finlay devono adattarsi alla nuova realtà e trovare una strada per il loro branco. Ma il colpo di scena li dividerà?
Il Mio Capo Dominante
Il signor Sutton e io abbiamo avuto solo un rapporto di lavoro. Lui mi comanda, e io ascolto. Ma tutto questo sta per cambiare. Ha bisogno di un accompagnatore per un matrimonio di famiglia e ha scelto me come bersaglio. Avrei potuto e dovuto dire di no, ma cosa posso fare quando minaccia il mio lavoro?
Accettare quel favore ha cambiato tutta la mia vita. Abbiamo passato più tempo insieme fuori dal lavoro, il che ha cambiato il nostro rapporto. Lo vedo sotto una luce diversa, e lui vede me in un'altra.
So che è sbagliato coinvolgersi con il proprio capo. Cerco di combatterlo ma fallisco. È solo sesso. Che male potrebbe fare? Non potrei essere più in errore perché ciò che inizia come solo sesso cambia direzione in un modo che non avrei mai immaginato.
Il mio capo non è dominante solo al lavoro, ma in tutti gli aspetti della sua vita. Ho sentito parlare del rapporto Dom/sub, ma non è qualcosa a cui ho mai pensato molto. Man mano che le cose si scaldano tra me e il signor Sutton, mi viene chiesto di diventare la sua sottomessa. Come si diventa una cosa del genere senza esperienza o desiderio di esserlo? Sarà una sfida per entrambi perché non sono brava a farmi dire cosa fare fuori dal lavoro.
Non mi sarei mai aspettata che l'unica cosa di cui non sapevo nulla sarebbe stata la stessa cosa che mi avrebbe aperto un mondo completamente nuovo.
Il cucciolo del principe Lycan
—
Quando Violet Hastings inizia il suo primo anno alla Starlight Shifters Academy, desidera solo due cose: onorare l'eredità di sua madre diventando una guaritrice esperta per il suo branco e superare l'accademia senza che nessuno la chiami strana per la sua condizione oculare.
Le cose prendono una svolta drammatica quando scopre che Kylan, l'arrogante erede al trono dei Lycan che le ha reso la vita un inferno dal momento in cui si sono incontrati, è il suo compagno.
Kylan, noto per la sua personalità fredda e i suoi modi crudeli, è tutt'altro che entusiasta. Rifiuta di accettare Violet come sua compagna, ma non vuole nemmeno rifiutarla. Invece, la vede come la sua cucciola ed è determinato a rendere la sua vita ancora più infernale.
Come se non bastasse affrontare le torture di Kylan, Violet inizia a scoprire segreti sul suo passato che cambiano tutto ciò che pensava di sapere. Da dove viene veramente? Qual è il segreto dietro i suoi occhi? E tutta la sua vita è stata una menzogna?
Bastardo Perfetto
"Dimmi che non l'hai scopato," ordinò tra i denti stretti.
"Vaffanculo, figlio di puttana!" sbottai, cercando di liberarmi.
"Dillo!" ringhiò, afferrandomi il mento con una mano.
"Pensi che sia una troia?"
"È un no?"
"Vai all'inferno!"
"Bene. Era tutto ciò che dovevo sapere," disse, tirando su il mio reggiseno sportivo nero con una mano, esponendo i miei seni e mandando una scarica di adrenalina attraverso il mio corpo.
"Che diavolo stai facendo?" ansimai mentre fissava i miei seni con un sorriso soddisfatto.
Passò un dito su uno dei segni che aveva lasciato appena sotto uno dei miei capezzoli.
Il bastardo stava ammirando i segni che aveva lasciato su di me?
"Avvolgi le gambe intorno a me," ordinò.
Si chinò abbastanza da prendere il mio seno in bocca, succhiando forte il mio capezzolo. Mi morsi il labbro inferiore per soffocare un gemito mentre lui mordeva, facendomi inarcare il petto verso di lui.
"Lascio andare le tue mani. Non osare fermarmi."
✽
Bastardo. Arrogante. Completamente irresistibile. Il tipo esatto di uomo con cui Ellie aveva giurato di non avere mai più a che fare. Ma quando il fratello della sua migliore amica torna in città, si ritrova pericolosamente vicina a cedere ai suoi desideri più sfrenati.
Lei è irritante, intelligente, sexy, completamente pazza—e sta facendo impazzire anche Ethan Morgan.
Quello che era iniziato come un semplice gioco ora lo perseguita. Non riesce a togliersela dalla testa—ma non permetterà mai più a nessuno di entrare nel suo cuore.
La Gravidanza Segreta dell'Ex-Moglie del Miliardario
Il giorno in cui ho ricevuto i risultati del test di gravidanza, Sean mi ha chiesto il divorzio.
"Divorziamo. Christina è tornata."
“So che sei arrabbiata,” mormorò. “Lascia che ti faccia perdonare.”
Le sue mani trovarono la mia vita, calde e implacabili, scivolando lungo la curva della mia schiena per afferrare il mio sedere.
Lo respinsi contro il petto, debolmente, la mia determinazione si sgretolava mentre mi spingeva indietro sul letto.
“Sei uno stronzo,” sussurrai, anche se lo sentivo avvicinarsi, la punta di lui sfiorando il mio ingresso.
Poi il telefono squillò—acuto, insistente—tirandoci fuori dalla nebbia.
Era Christina.
Così scomparvi, portando un segreto che speravo mio marito non avrebbe mai scoperto.
La trappola di Ace
Fino a sette anni dopo, quando deve tornare nella sua città natale dopo aver finito l'università. Il luogo dove ora risiede il freddo e spietato miliardario, per il quale il suo cuore morto una volta batteva.
Segnato dal suo passato, Achilles Valencian era diventato l'uomo che tutti temevano. Le bruciature della sua vita avevano riempito il suo cuore di un'oscurità senza fondo. E l'unica luce che lo aveva mantenuto sano di mente era la sua Rosebud. Una ragazza con le lentiggini e gli occhi turchesi che aveva adorato per tutta la vita. La sorellina del suo migliore amico.
Dopo anni di distanza, quando finalmente è giunto il momento di catturare la sua luce nel suo territorio, Achilles Valencian giocherà la sua partita. Una partita per reclamare ciò che è suo.
Emerald sarà in grado di distinguere le fiamme dell'amore e del desiderio, e i fascini dell'onda che una volta l'aveva travolta per mantenere il suo cuore al sicuro? O lascerà che il diavolo la attiri nella sua trappola? Perché nessuno è mai riuscito a sfuggire ai suoi giochi. Lui ottiene ciò che vuole. E questo gioco si chiama...
La trappola di Ace.
Innamorata dell'Amico di Papà
"Montami, Angelo." Comanda, ansimando, guidando i miei fianchi.
"Mettimelo dentro, per favore..." Imploro, mordendogli la spalla, cercando di controllare la sensazione di piacere che sta prendendo il sopravvento sul mio corpo più intensamente di qualsiasi orgasmo che abbia mai provato da sola. Sta solo strofinando il suo cazzo su di me, e la sensazione è migliore di qualsiasi cosa io sia riuscita a fare da sola.
"Stai zitta." Dice rauco, affondando ancora di più le dita nei miei fianchi, guidando il modo in cui cavalco il suo grembo rapidamente, facendo scivolare la mia entrata bagnata e facendo strofinare il mio clitoride contro la sua erezione.
"Ah, Julian..." Il suo nome mi sfugge con un gemito forte, e lui solleva i miei fianchi con estrema facilità e mi tira giù di nuovo, facendo un suono vuoto che mi fa mordere le labbra. Potevo sentire come la punta del suo cazzo incontrava pericolosamente la mia entrata...
Angelee decide di liberarsi e fare tutto ciò che vuole, incluso perdere la verginità dopo aver sorpreso il suo ragazzo di quattro anni a letto con la sua migliore amica nel suo appartamento. Ma chi potrebbe essere la scelta migliore, se non il migliore amico di suo padre, un uomo di successo e un convinto scapolo?
Julian è abituato ad avere avventure e storie di una notte. Più di questo, non si è mai impegnato con nessuno, né ha mai avuto il cuore conquistato. E questo lo renderebbe il candidato ideale... se fosse disposto ad accettare la richiesta di Angelee. Tuttavia, lei è determinata a convincerlo, anche se significa sedurlo e confondergli completamente la testa. ... "Angelee?" Mi guarda confuso, forse la mia espressione è confusa. Ma apro solo le labbra, dicendo lentamente, "Julian, voglio che mi scopi."
Valutazione: 18+
Canto del Cuore
Sembravo forte, e il mio lupo era assolutamente magnifico.
Guardai dove era seduta mia sorella e lei e il resto della sua comitiva avevano facce piene di furia gelosa. Poi guardai in alto, dove erano i miei genitori, e stavano fissando la mia foto con uno sguardo che avrebbe potuto incendiare tutto.
Sorrisi beffardamente, poi mi voltai per affrontare il mio avversario, tutto il resto svanì tranne ciò che era qui su questa piattaforma. Tolsi la gonna e il cardigan. In piedi solo con la mia canotta e i capri, mi misi in posizione di combattimento e aspettai il segnale per iniziare -- Per combattere, per dimostrare, e per non nascondermi più.
Questo sarebbe stato divertente. Pensai, con un sorriso sul volto.
Questo libro "Heartsong" contiene due libri "Il Canto del Cuore del Lupo Mannaro" e "Il Canto del Cuore della Strega"
Solo per un pubblico maturo: contiene linguaggio esplicito, sesso, abusi e violenza
Il Branco: Regola Numero 1 - Niente Compagni
"Lasciami andare," piagnucolo, il mio corpo tremante di desiderio. "Non voglio che tu mi tocchi."
Cado in avanti sul letto, poi mi giro per fissarlo. I tatuaggi scuri sulle spalle scolpite di Domonic tremano e si espandono con il respiro affannoso del suo petto. Il suo sorriso profondo e fossetta è pieno di arroganza mentre si allunga dietro di sé per chiudere a chiave la porta.
Mordendosi il labbro, si avvicina a me, la mano che va alla cucitura dei pantaloni e al rigonfiamento che si sta ingrossando lì.
"Sei sicura che non vuoi che ti tocchi?" Sussurra, sciogliendo il nodo e infilando una mano dentro. "Perché giuro su Dio, è tutto ciò che ho voluto fare. Ogni singolo giorno dal momento in cui sei entrata nel nostro bar e ho sentito il tuo profumo perfetto dall'altra parte della stanza."
Nuova al mondo dei mutaforma, Draven è un'umana in fuga. Una ragazza bellissima che nessuno poteva proteggere. Domonic è il freddo Alfa del Branco del Lupo Rosso. Una fratellanza di dodici lupi che vivono secondo dodici regole. Regole che hanno giurato di NON infrangere MAI.
Soprattutto - Regola Numero Uno - Niente Compagne
Quando Draven incontra Domonic, sa che lei è la sua compagna, ma Draven non ha idea di cosa sia una compagna, sa solo che si è innamorata di un mutaforma. Un Alfa che le spezzerà il cuore per farla andare via. Promettendo a se stessa che non lo perdonerà mai, scompare.
Ma non sa del bambino che porta in grembo o che nel momento in cui è partita, Domonic ha deciso che le regole sono fatte per essere infrante - e ora riuscirà mai a trovarla di nuovo? Lo perdonerà?
Il Lupo e la Fata
Sentendosi rifiutata e umiliata, Lucia decise di andarsene. L'unico problema era che, nonostante non la volesse, Kaden rifiutava di lasciarla andare. Affermava che avrebbe preferito morire piuttosto che vederla andarsene.
Un uomo misterioso che è entrato nella sua vita è diventato il suo compagno di seconda possibilità, sarà abbastanza forte da proteggerla dal comportamento irrazionale di Kaden? È davvero una scelta migliore? Lucia troverà accettazione nella sua nuova casa?
Cicatrici
Amelie ha sempre desiderato vivere una vita semplice, lontana dai riflettori della sua discendenza Alpha. Pensava di averlo trovato quando incontrò il suo primo compagno. Dopo anni insieme, il suo compagno non era l'uomo che diceva di essere. Amelie è costretta a eseguire il Rituale di Rifiuto per liberarsi. La sua libertà ha un prezzo, uno dei quali è una brutta cicatrice nera.
"Niente! Non c'è niente! Riportatela indietro!" urlo con ogni parte del mio essere. Sapevo già prima che lui dicesse qualcosa. Sentii nel mio cuore che lei diceva addio e si lasciava andare. In quel momento, un dolore inimmaginabile irradiò fino al mio nucleo.
L'Alpha Gideon Alios perde la sua compagna, nel giorno che dovrebbe essere il più felice della sua vita, la nascita dei suoi gemelli. Gideon non ha tempo per piangere, rimasto senza compagna, solo, e un neo-padre single di due figlie neonate. Gideon non lascia mai trasparire la sua tristezza, poiché sarebbe un segno di debolezza, e lui è l'Alpha della Guardia Durit, l'esercito e il braccio investigativo del Consiglio; non ha tempo per la debolezza.
Amelie Ashwood e Gideon Alios sono due lupi mannari spezzati che il destino ha intrecciato insieme. Questa è la loro seconda possibilità di amore, o è la prima? Mentre questi due compagni predestinati si uniscono, complotti sinistri prendono vita intorno a loro. Come faranno a unirsi per proteggere ciò che ritengono più prezioso?
