บทที่66

~ เดมอน ~

เดมอนไม่เคยรู้สึกประหม่าขนาดนี้มาก่อนในชีวิต ยืนอยู่บนดาดฟ้าตึกระฟ้าในแมนฮัตตัน ลมหายใจของเขากลายเป็นไอขาวในอากาศขณะที่ถอนหายใจยาว เขาสอดมือเข้าไปในกระเป๋า ไม่สามารถหยุดกระสับกระส่ายได้ และไม่ใช่เพราะความหนาวเย็น แต่เป็นเพราะมือของเขาสัมผัสกล่องกำมะหยี่เล็กๆ ที่ซุกอยู่ข้างใน

ไม่กี่นาทีต่...