บทที่99

~ ไวโอเล็ต ~

เสียงฝนตกกระทบขอบหน้าต่างปลุกไวโอเล็ตให้ตื่นจากการหลับใหล เป็นเสียงที่สงบ ค่อยๆ กล่อมสมองของเธอให้ฟื้นคืนสู่ความรู้สึกตัว ไวโอเล็ตขยับตัวบนเตียงขณะที่ดวงตายังหนักเกินกว่าจะลืมขึ้น เธอสูดลมหายใจลึกและกลิ่นอายความเป็นชายที่คุ้นเคยก็เข้ามาเติมเต็มประสาทสัมผัส

อืมม

เป็นกลิ่นของเดมอน ไม่ม...