บท 167

สงเจี๋ยรู้ตัวดีว่าการหยั่งเชิงของเธอนั้นชัดเจนเกินไปแล้ว หลี่เซิ่งแกว่งชุดชั้นในในมือพลางพูดว่า "ไม่ต้องใช้ปากหรอก ตอนนี้ขาเธอยังไม่หาย คงมีใจแต่ไร้แรงสินะ เด็กน้อย พักผ่อนให้ดีเถอะ"

พูดจบ หลี่เซิ่งก็เดินออกไปอย่างเป็นธรรมชาติทั้งๆ ที่มีเต็นท์ใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้า เห็นได้ชัดว่าสงเจี๋ยไม่ใช่คู...