บท 3

สวีชิงไม่รู้ว่าตัวเองผ่านค่ำคืนนั้นมาได้อย่างไร เธอรู้สึกสับสนวุ่นวายใจ นึกถึงใบหน้าของสามี นึกถึงพี่ชายใหญ่ เธอรู้สึกว่าใบหน้าของเธอร้อนผ่าว และแดงก่ำด้วยความอับอาย

หลี่เฉิงใช้เวลากินข้าวมื้อนั้นนานมาก สวีชิงไม่กล้าเข้าไปในห้องนั้นอีก เธอรีบเก็บชามช้อนอย่างรวดเร็วแล้วกลับเข้าห้องของตัวเอง

ครู่ต่อมา จึงได้ยินเสียงพี่ชายใหญ่กำลังเก็บชามช้อนในครัว

สวีชิงห่มตัวเองอยู่ในผ้าห่ม ฟังเสียงนั้น ไม่กล้าออกไป

หลี่เฉิงก็ไม่ได้เรียกเธอ

แต่ไม่นานหลังจากนั้น พี่ชายใหญ่ก็มาเคาะประตูห้องของสวีชิง

"พี่ใหญ่ มีอะไรหรือคะ?" สวีชิงถาม

"สวีชิง พี่ต้มน้ำอาบให้เธอแล้ว ไปอาบน้ำก่อนนอนนะ!"

"ค่ะ!" สวีชิงตอบอย่างรวดเร็ว

เธอเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าตัวเองยังไม่ได้อาบน้ำ ในช่วงฤดูร้อนอย่างนี้ เธอเพิ่งมุดเข้าไปในผ้าห่มจนเหงื่อท่วมตัว สมควรอาบน้ำแล้ว

ตอนเลือกชุดนอน สวีชิงมองดู เสื้อผ้าที่เธอใส่ประจำก็อยู่แค่เอื้อม แต่สวีชิงกลับเลือกชุดนอนสายเดี่ยวสีขาวเซ็กซี่อย่างประหลาด

สวีชิงมีรูปร่างดีมาก ชุดสายเดี่ยวนี้ถูกออกแบบมาอย่างน่าสนใจ เมื่อสวมใส่เพียงลำพัง จะเผยให้เห็นรูปร่างที่ดีอย่างชัดเจน เอวบางอรชร เส้นโค้งอวบอิ่มด้านหน้า ทุกอย่างถูกเผยให้เห็น แต่ถ้าใส่เสื้อคลุมด้านนอก ก็จะดูสุภาพขึ้นมาก แม้ว่าสวีชิงจะยังคงเผยให้เห็นเส้นโค้งที่ยั่วยวนเพราะรูปร่างที่ดีเกินไป แต่เสื้อผ้าชุดนี้ของสวีชิงแท้จริงแล้วตั้งใจจะใส่ให้สามีดูเพื่อเพิ่มความเร้าใจ

วันนี้ อย่างประหลาด เธอหยิบชุดนี้ออกมา แม้แต่ชุดชั้นในก็ยังเลือกแบบตาข่ายโปร่ง มองจากด้านหลังจะเห็นเสน่ห์ที่ชวนหลงใหลของเธอ

สวีชิงรีบเก็บเสื้อผ้าสองชิ้นนี้ใส่ตะกร้า แล้วถือออกไปด้านหลัง

คนที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านนี้เป็นกลุ่มแรกที่ย้ายถิ่นฐาน พวกเขาไม่ได้พิถีพิถันมากนัก การอาบน้ำก็แค่ต้มน้ำอุ่นเล็กน้อย เพื่อประหยัดน้ำ บางครั้งก็แค่เช็ดตัวลวกๆ ข้างนอก แต่อย่างน้อยก็ต้องหลบคนอื่น ดังนั้นจึงมีการติดม่านกั้นที่บริเวณหม้อต้มน้ำด้านหลังเพื่อบังตา

ที่นี่มีไฟเล็กๆ ดวงหนึ่ง ปกติเพื่อประหยัดไฟ จะไม่มีใครเปิด และถ้าเปิด เงาก็จะทอดลงบนม่านกั้น ซึ่งก็น่าอึดอัดใจ

แต่วันนี้ สวีชิงกลับเปิดมัน

หลังจากสาดน้ำอุ่นลงบนตัว สวีชิงตั้งใจเคลื่อนไหวช้าๆ ค่อยๆ เช็ดร่างกายของเธออย่างละเอียดจากบนลงล่าง

โดยเฉพาะเมื่อล้างถึงจุดสำคัญ เธอตั้งใจหยุดนานขึ้น เสียงครางเบาๆ ก็หลุดออกมาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

สวีชิงไม่รู้ว่าพี่ชายใหญ่แอบมองเธออยู่หรือเปล่า

แต่พี่ชายใหญ่ไม่เคยต้มน้ำร้อนให้เธอมาก่อน เธอรู้สึกว่าตอนนี้ พี่ชายใหญ่น่าจะอยู่หน้าประตู มองเส้นโค้งที่น่าหลงใหลของเธอที่ทอดเงาบนม่านกั้น

เขาจะทำในสิ่งเดียวกับเธอหรือไม่?

ขณะกำลังคิดเช่นนั้น สวีชิงได้ยินเสียงครางกลั้นที่แทบจะไม่สังเกตเห็นจากรอบๆ

เป็นเสียงของหลี่เฉิง!

สวีชิงยิ่งรู้สึกตื่นเต้นมากขึ้น

เธอตั้งใจวนผ้าขนหนูบนเส้นโค้งอันน่าทึ่งของเธอ ราวกับกำลังยั่วยวนให้ใครบางคนมาเช็ดตัวให้เธอด้วยตัวเอง

เธอเงี่ยหูฟัง ได้ยินเสียงหายใจที่หนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ ของพี่ชายใหญ่จากรอบๆ

ลมหายใจของสวีชิงก็เร็วขึ้นโดยไม่รู้ตัว

เธออาบน้ำช้ามาก ช้ามาก

เสียงหายใจของพี่ชายใหญ่ แทรกอยู่ในค่ำคืนที่มืดและเงียบนี้ พร้อมกับเสียงน้ำที่เธอสาด ดูชวนหลงใหลเป็นพิเศษ

เมื่อสวีชิงออกมา เธอสวมชุดนอนชุดนั้น

ผ้าไหมสีขาวบริสุทธิ์แนบชิดกับผิวเนียนนุ่มของเธอ สวีชิงตั้งใจไม่เช็ดตัวให้แห้งสนิท เพราะมีน้ำที่ยังไม่ได้เช็ด ทำให้ผ้าไหมนั้นโปร่งใสมากขึ้น