บท 500

ยังไม่ทันถึงหมู่บ้านที่หลี่คังบอก ซ่งเจี๋ยที่เจ็บอยู่แล้วยังต้องทนกับการโยกเยกตลอดทาง จนเป็นลมหมดสติไป

เมื่อเธอตื่นขึ้นมาก็เป็นช่วงบ่ายของวันถัดมาแล้ว เธอลืมตาขึ้นมองสภาพแวดล้อมที่แปลกตา นอกจากกำแพงอิฐสีแดงที่ดูเก่าๆ ทั้งสี่ด้าน และเตียงไม้แข็งๆ ที่ไม่มีแม้แต่มุ้งกางอยู่ ห้องนี้ก็แทบไม่มีอะไรเลย

ม...