162

De ochtend glipte langzaam de kamer binnen, alsof hij bang was hen te storen. Bleek zonlicht drong door de gordijnen, werpend delicate patronen op de vloer en het bed. Yalda bewoog als eerste, knipperend tegen de gouden gloed. Haar lichaam was zwaar van een aanhoudende pijn, maar het was de goede so...

Log in en ga verder met lezen