HOOFDSTUK ÉÉN

Ik raakte in paniek, mijn drie partners waren eindelijk bij elkaar in één kamer zonder elkaar te willen verscheuren, en in plaats daarvan waren ze volledig op mij gefocust. Ares was meestal kalm, maar de blik in zijn ogen liet zien dat hij me wilde verslinden. En Axel keek naar me alsof ik zijn prooi was, terwijl Kane naar me glimlachte, maar je kon zien dat hij moeite had om zijn verlangens te bedwingen.

Toen begonnen ze me allemaal tegelijk aan te raken.

Ares' hand ging meteen naar mijn haar, masseerde mijn hoofdhuid voordat hij mijn lippen naar de zijne trok voor een gulzige kus, terwijl Axel en Kane elk mijn tepels verzorgden.

Mijn kreunen namen toe, waardoor ik hyper en erg nat werd.

Ze hadden me daar meteen kunnen laten klaarkomen, maar het leek erop dat ze vastbesloten waren me te plagen.

“Ik denk niet dat ze klaar is voor een orgasme, wat denk jij, hm?” zei Kane, terwijl hij zijn handelingen onderbrak.

Ik jammerde protesterend, ik had hem nodig op de plek waar hij was geweest.

“Ze is de laatste dagen een beetje ondeugend geweest, ons allemaal laten lijden met dat schattige kontje van haar.” Axel voegde zich bij het verschrikkelijke plan dat ze aan het maken waren.

“Maar, maar...”

“Ahhh, babygirl, wij geven, jij neemt. En op dit moment gaan we je niet laten klaarkomen totdat je het verdient. Dus ga naar het bed en begin die jurk uit te trekken. Als je het goed doet, kunnen we misschien van gedachten veranderen, hm?” zei Ares, zijn ogen schoten heen en weer door de aanwezigheid van zijn wolf.

Nou, ik was boos. Ze hadden geen recht om me het genot te ontzeggen dat hun handen me hadden beloofd. Dus in plaats van hun irritante eisen op te volgen, besloot ik het tempo te veranderen.

Ik liep naar het bed maar trok mijn jurk niet uit. In plaats daarvan draaide ik mijn rug naar hen toe en trok langzaam mijn natte slipje uit. Ik was dolblij toen ik de kreunen hoorde die uit de drie van hen kwamen.

Toen draaide ik me om, stapelde de kussens op om me te ondersteunen en ging liggen. Toen begon ik mezelf aan te raken.

---

"AURORA'S PERSPECTIEF"

Ik was haastig de trap opgerend, omdat de lift vol was en ik een dossier naar mijn baas moest brengen voordat de klant die in de lift zat zijn kantoor bereikte.

Hij had een vergadering met de regiomanager van het bedrijf en het dossier dat hij bij zich had, bevatte zeer verouderde informatie.

We zouden in de problemen kunnen komen als hij dat zou presenteren, en ik zou het meest in de problemen komen omdat het van bovenaf begon en rechtstreeks op mijn hoofd zou landen met ernstige gevolgen.

Ik was zijn secretaresse, zijn persoonlijke assistent en zoveel andere dingen waarvoor ik niet betaald kreeg, maar ik probeerde er toch voor te zorgen dat hij geen klachten over mij had.

Het was een voorrecht om bij zo'n prestigieus vastgoedbedrijf te werken, zelfs als schoonmaker; maar soms wenste ik dat ik deze baan nooit had aangenomen. Het nam al mijn tijd in beslag en ik deed er alles aan om ervoor te zorgen dat ik niet ontslagen werd.

Ik had deze baan bij toeval gekregen en elke dag herinnerde mijn baas me eraan hoe gelukkig ik was en hoe snel hij me weer op straat in Amsterdam zou kunnen zetten als ik mijn werk niet perfect deed. Voeg daar de druk van thuis aan toe en je krijgt een zeer gefrustreerd mens, namelijk ik.

Ik had mijn cv ingediend bij het kantoor direct na mijn diploma in Bedrijfskunde en Management en had ervan gedroomd ergens groot te beginnen, zoals het prestigieuze Darlton Vastgoed en Industrieën.

Ik was erheen gegaan om het in te dienen uit blind vertrouwen, nadat ik hetzelfde had gedaan bij kleinere kantoren in de grote stad, en ik zou zweren dat het leek alsof ze mensen alleen op uiterlijk aannamen. Ik paste duidelijk niet in het plaatje en was op het punt om weg te lopen zonder moeite te doen, maar ik besloot, aangezien ik toch al helemaal hierheen was gelopen, dat ik het net zo goed kon proberen.

Om een of andere reden werd ik de volgende dag opgeroepen en geïnterviewd, en zomaar ineens was ik de secretaresse van de directeur van het filiaal in Amsterdam.

Mijn kantoor was het enige mooie deel van mijn leven en ik versierde het met kleine snuisterijen die ik onderweg naar huis vond.

Het was een vastgoedbedrijf, maar soms had ik het gevoel dat het een dekmantel was voor iets anders.

In mijn derde week hier werkte ik laat omdat ik een fout moest goedmaken, toen een beveiliger mijn kantoor binnenstormde alsof de hel op het punt stond los te breken.

"Wat doet u hier, mevrouw? Is u niet gezegd dat u hier nooit na vier uur 's middags mag zijn?" sprak hij me paniekerig aan.

"Eh, ja, maar ik moet echt dit dossier afmaken en dat kan ik niet thuis doen. Persoonlijke problemen. Dus ik ben over tien minuten klaar. Wacht niet op mij, oké?" verzekerde ik hem, maar hij leek het niet te begrijpen.

"Mevrouw Aurora, pak alstublieft uw spullen en verlaat onmiddellijk het pand. Als u dat niet doet, zullen we u moeten verwijderen," beval hij, met een paniekerige blik in zijn ogen.

"Jezus! Wat is er met jou aan de hand? Ik zei toch dat ik dit snel moet afmaken. Je schoonheidsslaapje kan wel een paar minuten wachten, oké?" zei ik tegen hem en ging verder met waar ik mee bezig was.

"Dit zijn orders van de eigenaar van het bedrijf zelf. Laat me mijn werk doen!" riep hij, en toen zag ik zijn trillende handen.

"Oh."

Realiserend dat ik hem in serieuze problemen zou kunnen brengen, pakte ik snel mijn spullen en rende het gebouw uit met hem op mijn hielen.

Toen ik het de volgende dag aan mijn baas meldde, waarschuwde hij me streng om nooit in de buurt van dit kantoor te zijn na sluitingstijd.

Dus terwijl ik de vele trappen af rende, bang voor het enige fatsoenlijke paar hakken dat ik had, wist ik dat ik Mr. Jayden moest bereiken voor de lift. Wat, nu ik erover nadenk, een onmogelijke opgave was.

Toen ik bij het kantoor aankwam, was de gast net binnengekomen en had de deur achter zich gesloten. Met mijn hart in mijn keel begon ik door de lobby te ijsberen, mijn eigen kantoor bespotte me vanaf de rechterkant. Ik voelde in mijn zak, van plan om hem te bellen zodat hij op de hoogte zou zijn van het probleem, maar zoals mijn geluk het wilde, had ik mijn telefoon bij de financiële afdeling laten liggen.

Na een paar diepe, kalmerende ademhalingen stond ik een seconde buiten zijn kantoor, toen begon ik weer gefrustreerd heen en weer te lopen. 'Hoe moest ik dit aanpakken?' vroeg ik mezelf, zonder een wonderbaarlijk antwoord te krijgen. Mijn leven was thuis al somber, dus ik haatte het als dat ook in mijn kantoor weerspiegelde.

Het was een verschrikkelijk idee om dat kantoor binnen te stormen zonder uitgenodigd of verwacht te zijn. De twee keer dat ik dat had gedaan, eindigden nogal dramatisch.

De eerste keer, nou ja, hij kreeg een blowjob van de blonde dame van de boekhouding die altijd haar borsten in ieders gezicht duwde. Het leek erop dat ze eindelijk haar klauwen in de man had gekregen.

En de tweede keer zag hij er erg verward en ongeordend uit. Toen ik naar zijn situatie vroeg, beval hij me meteen om eruit te gaan.

Dus ik zat behoorlijk in een lastige situatie. Ik moest dit dossier onmiddellijk aan hem geven, anders zouden er consequenties zijn waarvoor ik niet was voorbereid. Maar als ik nu besloot om op veilig te spelen, zou ik daar later zeker spijt van krijgen. Hij was een verschrikking als hij boos was en ik probeerde dat altijd te vermijden. Hij joeg me de stuipen op het lijf zonder een woord te zeggen en gezien hoe ernstig deze situatie was, wist ik dat hij veel meer zou doen dan dat.

Dus, nadat ik mijn besluit had genomen, haalde ik diep adem voor moed en opende de deur.