Hoofdstuk 164

Ik gleed op mijn knieën toen een arm zich uitstak, klaar om mijn keel te raken, en de vijanden die ik onderweg moest bevechten, nam ik onder handen. Maar ik was nu dichtbij, de ogen van de Oudste, van nature half gesloten, waren gefocust en zijn neus trok samen toen ik de afstand tussen ons verklein...

Log in en ga verder met lezen