Honderdveertien

POV Amelia

Het bos was verontrustend stil terwijl we ons een weg baanden door het dichte struikgewas, het knisperen van bladeren onder onze voeten het enige geluid dat de drukkende stilte doorbrak. De lucht was zwaar en een griezelig gevoel van onbehagen kroop langs mijn ruggengraat omhoog. We liep...

Log in en ga verder met lezen