Zevenenzestig

POV Amelia

De trein rammelde onder me, het ritmische gekletter een armzalige vervanging voor de rust die ik zo wanhopig zocht. Ik staarde uit het raam, terwijl het landschap vervaagde tot een doek van gedempte groenen en bruinen. Marcelo zat tegenover me, stil en somber, zijn blik gericht op een on...

Log in en ga verder met lezen