Hoofdstuk 2

Betty's perspectief

Ik hoorde hoe de spiegel in miljoenen stukjes brak en ik eerst op mijn kleine wastafel belandde voordat ik volledig op de vloer viel. Ik voelde zoveel stukjes van de spiegel vastzitten in mijn huid.

Tijdens dit alles heb ik geen geluid gemaakt, maar nu kon ik niet anders dan een klein kermend geluid laten horen. Victor rende mijn kamer uit en ik moest opstaan om voor al de nieuwe verwondingen te zorgen die hij me had bezorgd.

Einde van terugblik

Ik keek naar mijn lichaam in de spiegel en ik zal niet liegen, ik voel niets anders dan afkeer als ik naar mijn eigen lichaam kijk. Het is een kleurenpalet van zwart, paars, blauw, rood, geel en groen.

Ik heb zoveel littekens van snijwonden gemaakt met alles wat je kunt bedenken! Ik kijk naar mijn schouder en zie dat die uit de kom is, maar ik kan hem niet zonder hulp terugzetten.

Misschien moet ik Kai na school bellen voor hulp daarmee, hij is goed in dat soort dingen. Ik maakte een mentale notitie om hem te bellen als ik naar school loop. Maar voor nu moet ik snel douchen en ontbijt maken voor Margarethe en Victor.

Nadat ik uit de badkamer kwam, was ik al aangekleed, had mijn tanden gepoetst, mijn lange blonde haar in een rommelige knot gestoken en ik had een joggingbroek, hoodie en een sportbeha eronder aan.

Ik had ook wat waterproof concealer op de blauwe plekken die zichtbaar zijn op mijn gezicht en handen aangebracht. Ik zorgde ervoor dat mijn schoolrugzak was ingepakt en ik heb ook al mijn spaargeld erin omdat ik Margarethe en Victor niet vertrouw om niet rond te snuffelen in mijn kamer als ik er niet ben.

Ik moet nog wat meer sparen voordat ik veilig weg kan komen uit deze hel. Ik loop langzaam naar beneden omdat mijn schouder en ribben vreselijk pijn doen. Eenmaal beneden ga ik eerst naar de woonkamer om al het afval op te ruimen dat ze daar gisteravond hebben achtergelaten en lege bierflesjes.

Ik moet het een beetje opruimen, anders krijg ik vanavond weer een pak slaag. Ik begin eerst met al het afval, ik raap alles op en ga dan naar de keuken om het in de vuilnisbak te gooien.

Ik loop terug naar de woonkamer om alle lege bierflesjes op te rapen, dan ga ik weer naar de keuken om ze in de bak voor lege glazen flessen te doen. Als ik in de keuken ben, hoor ik wat beweging boven en ik weet dat ik eraan moet geloven, ik moet wat te veel lawaai hebben gemaakt waardoor ik een van hen wakker heb gemaakt.

Ik ga naar de koelkast om wat dingen eruit te halen om ontbijt mee te maken. Als ik in de koelkast kijk, zie ik niet veel, dus dat betekent dat ik na het werk vandaag boodschappen moet doen.

Maar ik zie dat we wat kaas en ham hebben, dus ik denk dat ze een kaas en ham sandwich krijgen. Zodra ik de sandwiches af heb en wat plastic folie erover heb gedaan om ze vers te houden en niet te laten bederven door die vieze vliegen, voelde ik plotseling een klap op mijn hoofd en hoorde ik wat glas breken.

Ik begon sterretjes te zien, maar ik nam langzaam een diepe ademhaling en draaide me om om mijn lieve moeder daar te zien staan met een gebroken bierfles in haar hand.

"Door al het lawaai dat je maakte, stomme trut, heb je me wakker gemaakt," sneerde ze. Ik kijk naar de grond omdat ze het niet leuk vinden als ik oogcontact maak.

"Het spijt me echt mevrouw, ik zal vanaf nu voorzichtiger en stiller zijn," fluisterde ik net hard genoeg zodat ze het kon horen. "Dat moet je maar beter doen, ondankbare teef, anders zorg ik ervoor dat Victor je zo hard neukt dat je een paar dagen niet kunt lopen," zei ze met haar gebruikelijke sneer voordat ze haar bord met haar broodje pakte en naar de woonkamer ging om tv te kijken terwijl ze at.

En ik nam dat als mijn teken om te vertrekken, dus ik pakte mijn schooltas die ik eerder bij de voordeur had gezet en ging naar buiten.

Ik liep langzaam richting school, het is ongeveer vijftien minuten lopen van huis naar school. Toen ik ongeveer vijf minuten van huis was, dacht ik dat ik ver genoeg was, dus haalde ik mijn telefoon uit het kleine vakje in mijn rugzak en belde Kai.

Kai - "Hallo zonneschijn," ik grinnikte een beetje toen ik zijn slaperige ochtendstem hoorde.

Ik - "Hallo Kai," zei ik met een kleine glimlach op mijn gezicht.

Kai - "Wat heb ik gedaan om wakker gemaakt te worden door het mooiste meisje ter wereld?" Ik kon de grijns op zijn gezicht nu al horen.

Ik - "Nou, dat mijn beste is omdat je de beste vriend bent die ik ooit kon vragen en je bent de broer die ik nooit heb gehad," zei ik met een beetje gelach in mijn stem.

Kai - "Zo schiet je een jongen echt neer, schat," zei hij met een lach.

Ik - "Het spijt me liefste, maar ik belde eigenlijk omdat ik je hulp nodig heb met iets!" zei ik terwijl ik mijn stem aan het einde iets serieuzer maakte. En ik kon horen dat Kai rechtop in bed ging zitten via de telefoon.

Kai - "Schat, je weet dat ik altijd alles voor je zal doen, waarmee kan ik je helpen?" Ik kon de bezorgdheid in zijn stem horen, omdat hij weet dat ik normaal geen hulp vraag.

Ik - "Zie je, ik viel gisteren van de trap" (wat niet echt een leugen is) "Het eindigde met mijn schouder uit de kom en ik heb hulp nodig om hem weer terug te zetten, en je weet dat ik echt niet naar het ziekenhuis kan gaan daarvoor, en als ik naar de schoolverpleegster ga, zullen ze naar huis bellen en mijn ouders vinden het niet leuk als ik anderen lastig val met mijn medische gedoe." Ik legde het hem uit, het is meer dat Margarethe en Victor niet willen dat ik onthul dat ze me mishandelen.

Dat zal me alleen maar in meer problemen brengen. Ik heb dat een keer eerder gedaan, en dat eindigde extreem slecht voor mij, maar ik weet dat ik Kai en onze vrienden kan vertrouwen.

Ik - "Dus ik vroeg me af of je het na school recht kon zetten zodat ik vandaag kan functioneren op het werk?" vroeg ik met hoop in mijn stem.

Kai - "Schat, zeg je nu dat je naar school loopt met een schouder uit de kom? En van plan bent om zo rond te lopen tot na school, het recht te zetten en dan naar werk te gaan met een ongelooflijk pijnlijke schouder?" Ik kon de frustratie in zijn stem horen toen hij me dit vroeg.

Ik - "Ja, dat klopt allemaal, je weet dat ik me geen vrij kan veroorloven van werk, en je weet dat mijn ouders streng zijn als het om school gaat!"