Hoofdstuk 3 Voel paniek

"De dag voor gisteren? Waar?" riep ik uit, een beetje van mijn stuk gebracht.

Ava zag mijn uitdrukking en vroeg: "Wat is er aan de hand?"

"Waar heb je hem ontmoet?" Ik kon de grap niet waarderen en bleef aandringen.

Op dat moment ging Ava's telefoon. Ze keek naar het scherm, gebaarde dat ik stil moest zijn, en leunde achterover om het gesprek aan te nemen.

Na slechts een paar zinnen ging ze plotseling rechtop zitten, keek naar mij en zei: "Wat? Ik kom er meteen aan!"

Ze sloot snel haar laptop, stopte hem in haar tas, wees naar buiten en zei: "Ik moet gaan, we praten later verder!"

"Hey! Wat is er aan de hand?"

Ze had geen tijd om uit te leggen en rende weg, mij totaal in verwarring achterlatend.

Ze had James de dag voor gisteren gezien!

James zou de dag voor gisteren op zakenreis naar Cyberopolis gaan. Waar had ze hem gezien? Ze kon toch niet ook voor zaken naar Cyber City zijn gegaan, of wel?

Ik zakte terug in mijn stoel, voelde me machteloos, maar een vreemd gevoel van paniek begon zich meester van me te maken.

De beelden van TikTok bleven door mijn hoofd spelen, maar ik kon niet zeker weten of het James was.

Kon James tegen me gelogen hebben? Is hij niet naar Cyberopolis gegaan? Was hij echt daar met een andere vrouw?

Ik zat alleen in de dessertwinkel, voelde alsof ik in een ijsgrot was gevallen. Zelfs de gouden stralen van de zon konden me niet stoppen van het rillen.

Als James echt vreemdging, wat moest ik dan doen? Wat moest ik doen met Olivia?

Ik voelde alsof ik de wil om te leven had verloren, ploeterde door de dag en vergat zelfs het kind op te halen.

Gelukkig kwam James vroeg thuis. Toen hij zag dat ik Olivia niet had opgehaald, troostte hij me snel en ging naar de kleuterschool.

Ik dwong mezelf om op te staan en te beginnen met koken.

Voordat James Olivia terug kon brengen, kwam Sophia binnen. Ze had een sleutel van ons huis en behandelde het als haar eigen, wat ik super irritant vond, maar James gaf haar altijd haar zin.

Toen ze me in de keuken zag werken, zette ze haar tas neer, leunde tegen de keukendeur en vroeg: "Waarom ben je zo laat begonnen met koken? Waar is James?"

Ik antwoordde terwijl ik de groenten waste: "Hij ging Olivia ophalen!"

"Kijk eens naar de tijd! Je had haar eerder moeten ophalen." Sophia's toon was verwijtend.

Ze was altijd zo, zich verwend en arrogant gedragend alsof ze de baas was, mij met wisselende stemmingen behandelend. Door de jaren heen was ik gewend geraakt aan haar manieren. Uiteindelijk was ze James's zus, en had ik geen andere keuze dan haar te tolereren.

"Heb je inktvis? Ik wil er wat!" vroeg ze botweg.

Ik wees naar de vriezer. "Kijk daar. Als er iets is, haal het eruit. James zou wat gekocht moeten hebben."

Op dat moment klonk Olivia's stem vanuit de deuropening. "Mama, ik ben thuis! Waarom ben je me vandaag vergeten op te halen?"

Ze rende naar mijn zijde, keek naar me op met grote, knipperende ogen.

Ik glimlachte schuldbewust, kneep haar neus met mijn natte hand en zei: "Ik was druk en vergat het. Ik vergeet het de volgende keer niet!"

James liep binnen met Olivia's kleine rugzak, keek naar ons met een liefdevolle glimlach.

Sophia draaide zich naar de deur en riep warm: "James!"

"Waarom ben je hier?" vroeg James vlak voordat hij zijn spullen neerzette, zijn jas uittrok en naar de keuken liep, mijn schort wegnam en het zelf aandeed. "Emily, laat mij het doen. Ga jij met Olivia spelen."

Sophia staarde naar James en zei sarcastisch: "Je bent echt een voorbeeldige echtgenoot! Ik wil iemand zoals jij vinden in de toekomst."

James antwoordde: "Ga weg! Maak geen rommel! Wacht gewoon tot het eten."

"Nee, ik wil je helpen!" zei Sophia koket, en drong toen de keuken binnen en zei zonder filter: "Ik wil de ervaring van een harmonieus stel meemaken."

Toen ik Sophia's woorden hoorde, schreeuwde ik in stilte. 'Hoe schaamteloos! Iemand zoals James vinden? Je hebt niet eens een fatsoenlijke baan. Iedereen die met jou trouwt heeft pech. Alleen James verwent je.'

Ik was al geïrriteerd, en het zien van Sophia maakte me nog meer geïrriteerd. Ze klampte zich altijd vast aan James, gedroeg zich als een volgzaam katje voor hem, alleen om geld te vragen.

De familie Smith leefde vroeger echt onder moeilijke omstandigheden. Alleen James' vader, David, had een vaste baan, terwijl zijn moeder, Mia, tijdelijke werkjes hier en daar aannam. Sophia groeide vaak zwak en ziek op, bracht veel tijd door in het ziekenhuis, wat het leven nog moeilijker maakte voor hen. Door dit alles had James destijds een laag zelfbeeld.

Sinds ons bedrijf goed begon te draaien, was het leven van de familie Smith aanzienlijk verbeterd. Eigenlijk ondersteunden James en ik de hele familie.

Vooral Sophia, die geld vroeg met een gevoel van recht. Ze was een parasiet maar zeer arrogant, had energie voor plezier maar niet voor werk. Ik was werkelijk hulpeloos.

Ik trok Olivia uit de keuken om meer problemen te vermijden.

Op dat moment ging mijn telefoon. Ik keek en het was Ava, degene die het mysterie aan mij kon onthullen!