136. SEBASTIAN H. (POV)

"Hetzelfde?" Ik laat een halve glimlach zien - die scheve glimlach die provoceert en pijn doet, omdat ik weet dat ik in een open wond prik, en dat geeft me een bittere soort voldoening. "Nu beledig je me."

De woorden verlaten mijn mond doordrenkt met sarcasme, als hete, giftige rook.

Ze kijkt me woe...

Log in en ga verder met lezen