45- Wil je naar buiten om wat frisse lucht met me op te snuiven? Je was adembenemend.

Lukas zegt niets, zijn stilte zwaarder dan de kamer zelf. Hij wacht erop dat ik het voortouw neem, zijn hand rustend op mijn rug in stille geruststelling. Ik onderdruk een zucht, terwijl mijn gedachten koortsachtig zoeken naar de juiste woorden om mijn tante te confronteren. Maar, zoals altijd, wach...

Log in en ga verder met lezen